ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΓΑΜΟΥ (Εφεσίους Ε΄, 20-33)

 

Αδελφοί, εὐχαριστείτε πάντοτε ὑπὲρ πάντων, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ πατρί, ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ.

Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος.

Αλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί.

Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος.

Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ' ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐκκλησίαν· ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ· ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα και προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.

Τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν.

Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

Εφεσίους Ε΄, 20-33

----------------------------------------------------------

Ερμηνευτική και σχολιαστική επιγραμματική ανάλυση του κειμένου, που αναφέρεται στον Χριστιανικό Γάμο και στη αντοχή του στο χρόνο, έως τέλους.

1. Συνεχής ευχαριστία για όλα στο Θεό Πατέρα στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

2. Υποταγή μεταξύ των συζύγων με δέος Χριστού.

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

3.Υποταγή της γυναίκας προς τον άνδρα της ακριβώς με την ίδια υποταγή προς τον Κύριο..

4. Ο άνδρας είναι η κεφαλή της γυναίκας, όπως και ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας και ο Σωτήρας του σώματος της Εκκλησίας..

5. Όπως η Εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και οι γυναίκες να υποτάσσονται στους άνδρες τους σε καθε τι που δεν αντιστρατεύεται στο άγιο θέλημα..

( Τα πιο πάνω είναι τα πολύ δύσκολα για τις γυναίκες, αλλά τα πιο κάτω είναι ακόμη δυσκολότερα για τους άνδρες, και αν δεν υπάρχουν τα δεύτερα που αφορούν τους άνδρες , δεν ισχύουν ούτε τα πρώτα που αφορούν τις γυναίκες)

ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ

6. Να αγαπούν τις γυναίκες τους , καθώς και ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό του υπέρ αυτής, για να την αγιάσει, και να τη καθαρίσει με το λουτρό του ύδατος δηλαδή με το βάπτισμα που ακούγεται ο λόγος "Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος", ώστε να κάμει την Εκκλησίαν γι΄αυτόν ένδοξη και άσπιλη, χωρίς να έχει καμιά κηλίδα ή ρυτίδα ή κάτι άσχημο, αλλά να είναι αγία και ανεπίληπτη.

7. Να αγαπούν τις γυναίκες τους όπως αγαπούν τα σώματα τους, αφού ο άνδρας και η γυναίκα δια του Χριστιανικου Γάμου γίνονται ενα σώμα.

8. Να τρέφουν και να περιθάλπτουν με στοργή τη γυναίκα τους, όπως και ο Κυριος κάνει το ίδιο για την Εκκλησία Του.

9. Στην αρχή της δημιουργίας ο Αδάμ είπε στην Εύα τη γυναίκα του: "Ενεκα τούτου ( του γάμου) θα εγκαταλείψει ο άνθρωπος τον πατέρα του κι τη μητέρα του, και θα προσκολληθεί προς τη γυναίκα του και θα γίνουν οι δύο σάρκα μία" Αυτά τα είπε ο Αδάμ αλληγορικά και αναφέρονται στη πνευματική ένωση του Χριστού και της Εκκλησίας του.

ΣΧΟΛΙΑ

Αγαπητοί διαδικτυακοί φίλοι ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Γάμος είναι ένωση σε ένα σώμα του άνδρα και της γυναικας , των δύο συζύγων. Η ένωση αυτή επιτυγχάνεται όταν υπάρχει μεταξύ των συζύγων η εν Χριστώ αγάπη, όπως λέγεται.

Αυτή η αγάπη παραμένει έως του βαθέος γήρατος στην αγνή και γνήσια μορφή της, όμως στην αρχή του Γάμου και κατά τη διάρκεια της νεότητας των συζύγων εκδηλώνεται με τον ερωτικό οίστρο και την ερωτική πράξη, και τούτο το βαθύ συναίσθημα της εν Χριστώ αγάπης που εκδηλώνεται με την ερωτική πράξη, το έβαλε ο Χριστός στους ανθρώπους για τη διαιώνιση του ανθρωπίνου είδους, είναι ο σωματικός πόθος μεταξύ των συζύγων, και όχι το σωματικό πάθος. Άλλο πόθος και άλλο πάθος , υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Το σωματικό πάθος εκδηλώνεται σε άλλες μορφές ερωτικού οίστρου των ανηθίκων ανθρωπίνων ¨δικαιωμάτων", τις οποίες μορφές δεν αποδέχεται το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Μόνο η σωματικη ένωση άνδρα και γυναίκας είναι αποδεκτή από το Ευαγγέλιο του Χριστού και αυτή ευλογείται , και καμμια άλλη ένωση δεν ευλογείται. Εκτός αν ο νεοταξικός νεοπατερισμός αλλάξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και το κάνει σύμφωνο με τα αμαρτωλά ¨γούστα¨ του αμαρτωλού παρόντος κόσμου.

Κωνσταντίνος Στρατής

Μεσαριά Άνδρος.

+ΘΕΟΧΑΡΗΣ Μ. ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ

 

ΘΕΟΧΑΡΗΣ Μ. ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ.

Όπου η Ανδριώτικη ναυτική ψυχή του αείμνηστου  Θεοχάρη Μ. Σπυριδάκη  αγγίζει τα όρια της άπειρης αγάπης, της προσφοράς και της θυσίας του Ιησού Χριστού.


Ο  εν καιρώ ειρήνης ήρωας αείμνηστος Θεοχάρης Σπυριδάκης, όπως αναφέρει και το μετάλλιο ανδρείας της Ακαδημίας Αθηνών, με το οποίο βραβεύτηκε μετά τον ηρωικό του θάνατο από πνιγμό στο ναυάγιο του ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, γεννήθηκε το έτος 1934 στο χωριό Μαίνητες Ανδρου.
Εζησε πολύ δύσκολα και φτωχικά παιδικά χρόνια επειδή η οικογένεια του ήταν πολύτεκνη και δύσκολα τα κατοχικά παιδικά του χρόνια.
Σε ηλικία 10 ετων εργάστηκε στου Βάτη το καφενείο στη Χώρα της Ανδρου και διέμενε μέσα στο καφενείο.
Το έτος 1948 ή 1949 πρωτομπαρκαρησε σε ηλικία 14 χρόνων με το πλοίο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΔΩΝΙΕΥΣ.
Στη συνέχεια υπηρέτησε σε διάφορα πλοία, και σε ένα από τα πλοία το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Γ. ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ κατά το έτος 1963 ναυάγησε στα Αλεούτια νησιά στον Ειρηνικο ωκεανό και επέζησε από αυτό το ναυάγιο.
Μετά από αυτό ταξίδεψε σε κρουαζιερόπλοια και υπερωκεάνεια πλοία στο OLYMPIA και στο QUEEN ANNA MARIA  και σε άλλα υπερωκεανεια που έκαναν τη γραμμή Χάιφα, Πειραιά, Νάπολι, Παλέρμο, Λισσαβώνα, Χάλιφαξ Νέα Υόρκη αλλά και σε άλλες γραμμές.
Παντρεύτηκε το έτος 1962 σε ηλικία 28 ετών την Ελένη Στάμου από τα Λάμυρα και έκανε δύο παιδιά το Μιχάλη και το Νίκο.
Μόλις άνοιξε η γραμμή με τα πλοία του αείμνηστου Αυγουστή Πολέμη με τα πλοία Ηπειρος ήταν από τους πρώτους που στελέχωσαν τα πλοία αυτά στη γραμμή ως θαλαμηπόλος κατά τη δεκαετία του 1970.
Κατόπιν όταν επεκτάθηκε η εταιρεία στη γραμμή Ραφήνα- Ανδρος- Τήνος- Σύρος-Μύκονος υπήρξε κατά καιρούς στέλεχος στα τρία πλοία της γραμμής με τα ονόματα ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ Ι, ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ ΙΙ, ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ ΙΙΙ;
Και ερχόμαστε τώρα στη μοιραία ημερομηνία Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 1983, οπότε ο Θεοχάρης Σπυριδάκης μετά τη περάτωση σεμιναρίων στο ΚΕΣΕΝ για την απόκτηση πτυχίου αρχιθαλαμηπόλου, κατέβηκε από νωρίς τη Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 1983, να δει τους φίλους του στη Ραφήνα, γιατί στο λιμάνι της Ραφήνας είχε πολλούς φίλους και πολλούς γνωστούς, οπως είχε και παντού φίλους και γνωστούς εξ αιτίας του άριστου χαρακτήρα του της καλοσύνης του και της αγάπης που έδειχνε προς όλους. Ήταν πάντα χαρούμενος και γελαστός και προσηνής προς όλους.
Μόλις έφτασε το ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ προερχόμενο από την Ανδρο, ο Θεοχάρης Σπυριδάκης επιβιβάστηκε στο πλοίο αυτό ως επιβαίνων αυτή τη φορά, μολονότι το δρομολόγιο αυτό το έκανε ως μέλος πληρώματος στα τότε  πλοία της γραμμής για πολλά χρόνια.
Μάλιστα κατά την επιβίβασή του στο πλοίο συνομίλησε με την Μαντούλα Λάβδα η οποία με τα δύο ανήλικα παιδιά της ετοιμάζονταν να ανεβεί στο πλοίο και της είπε να μη κάνει το ταξίδι και ταλαιπωρήσει τα παιδιά της ( ήταν και μακρινή συγγενής του από τις Στραπουριές) γιατί ο καιρός είναι πολύ κακός. Παρά ταύτα η Μαντούλα Λάβδα του απάντησε "Σιγά τη θάλασσα" , αυτό το μαρτύρησαν οι επιζήσαντες του ναυαγίου και ο υιός Νικόλαος Σπυριδάκης που τα αφηγείται αυτά όπως τα τα άκουσε από τη μητέρα του.
Ετσι λοιπόν ήρθε η ώρα του απόπλου του πλοίου, αφού προηγουμένως ο καπετάνιος του πλοίου ήρθε σε διένεξη μπροστά στο Λιμενάρχη της Ραφήνας με πρόσωπα της εταιρείας, τα οποία  απείλησαν  τον αείμνηστο καπετάνιο Αντώνιο Γαρδέλη  και τον αείμνηστο ύπαρχο Μπουκουβάλα, οτι αν δεν κάνουν το ταξίδι αυτό θα απολυθούν. Ο υιός Νικόλαος Σπυριδάκης τα άκουσε αυτά όταν τα διηγούνταν στη μητέρα του συγγενείς του πατέρα του Θεοχάρη και οι οποίοι  εργάζονταν σε μεγάλες ανδριώτικες εταιρείες στον Πειραιά τότε μεταξύ αυτών που τα διήγήθηκε αυτά  και που κυκλοφορούσαν ευρέως  μεταξύ των ναυτικών τότε στο λιμάνι του Πειραία , ήταν και ο πρωτοξάδελφος του αείμνηστου  Θεοχάρη,  ο Σπέρτος Λινάρδος ο οποιος εργαζόνταν τότε σε μεγάλη Ανδριωτικη ναυτιλιακή εταιρεία και είχε αυτές τις πληροφορίες από συνάδελφό του ο οποίος παλαιότερα εργαζόταν ως υπάλληλος στο γραφείο του αείμνηστου Αυγουστή Πολέμη , για τη διένεξη του καπετάνιου με πρόσωπα της ναυτιλιακής  εταιρείας στην οποία ανήκε  το πλοίο ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μέσα στο Λιμεναρχείο της Ραφήνας.. Ηδη ο Θεοχάρης  Σπυριδάκης είχε συμφωνήσει με την εταιρεία να προσληφθεί πάλι ως πλήρωμα την επόμενη Κυριακή στο πλοίο ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ ΙΙ.
Γύρω στις 4 η ώρα το απόγευμα της 23 Φεβρουαρίου 1983 αναχώρησε από τη Ραφήνα το πλοίο ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εκτελώντας αυτό το ταξίδι ως φορτηγό με το πλήρωμά του, με  επιβάτες που ήταν οι οδηγοί των βυτιοφόρων με καύσιμα, και τέσσερις επιβαίνοντες  την αείμνηστη Μαντούλα Λάβδα τα αείμνηστα  δυο  παιδιά της και τον αείμνηστο Θεοχάρη Σπυριδάκη.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο καπετάνιος αποφάσισε να βρει λιμάνι καταφυγής ( να ποδίσει) στη Κάρυστο και να μη βγεί στο Καβοντόρο, παρά ταύτα ύστερα από συζητήσεις στη γέφυρα μεταξύ των αξιωματικών του πλοιου , (περισσότερα δεν γνωρίζει ο υιός Σπυριδάκης που μου τα αφηγήθηκε),  το πλοίο και παρά τις συστάσεις ενός Ρώσσου πλοιάρχου με τον οποίο είχε επικοινωνία μέσω V.H.F  ο αείμνηστος καπτά Αντώνης Γαρδέλης, που αργότερα αυτό το Ρώσικο πλοίο έσωσε πολλούς από το ναύαγιο του ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, και του είπε "καπετάνιε μη βγεις στο στενό έχει πολύ χοντρή θάλασσα",  ο Γαρδέλης του είπε "Δεν φοβάμαι, την έχω ξανακάμει αυτή τη γραμμή με μεγάλη θάλασσα".
Ετσι λοιπόν μετά από λίγο και ανοικτά από το κάβο Μαντήλι, μέσα πια στο Καβοντόρο το πλοίο πήρε μεγάλη και μόνιμη  κλίση. Ηδη από πριν ο Θεοχάρης Σπυριδάκης οταν είδε οτι το πλοίο απομακρυνόνταν από τη Κάρυστο και ο κόσμος είχε πανικοβληθει βοήθησε τους οδηγούς των βυτιοφόρων και των φορτηγών, που οι οδηγοί αυτοί  ήταν έξω στο κατάστρωμα να βάλουν σωσσίβια, ανέβηκε στη βαρδιόλα την αριστερή με κίνδυνο για να πάρει το κυκλικο σωσσίβιο, είδε οτι οτι αυτό δεν λειτουργούσε το φως του και πήγε στη δεξια βαρδιόλα, πήρε το κυκλικό σωσσίβιο, και αφού τους έδωσε οδηγίες τί να κάνουν μέσα στο νερο, και ζήτησε δύο εθελοντές για να μπει μέσα στο σαλόνι όπου εκεί βρισκόταν η Μαντούλα Λάβδα και τα δυο της παιδιά, μάλιστα από πληροφορίες που είχε πρόσφατα ο υιός Νικόλαος Σπυριδάκης από οδηγό βυτιοφόρου διασωθέντα που του είπε οτι ήθελε να γδυθεί για να πέσει στη θάλασσα και ο Θεοχάρης τον συμβούλεψε να μείνει ντυμένος, του έδεσε τη ζώνη του σωσσιβίου του  έξω από το μπουφάν του και τους έδωσε το κυκλικό σωσσίβιο δίνοντάς τους οδηγίες να κρατούνται από τα χέρια γύρω από το κυκλικό σωσίβιο και έτσι και σώθηκαν και τους περισυνέλεξε το Ρωσικό πλοίο..
Ολο το πλήρωμα δεν φαινόνταν πουθενά, γιατί ήταν κάτω στο γκαράζ, μήπως και θα  μπορούσαν να ασφαλίσουν τα οχήματα, ακόμη και ο καπετάνιος ήταν στο γκαράζ και γι΄αυτο το λόγο χάθηκε σχεδόν όλο το πλήρωμα εκτός από τρία μέλη του, επειδή όλοι εγκλωβίστηκαν στο γκαράζ και όταν ανατράπηκε το πλοίο δεν μπορούσαν να διαφύγουν .
Ο θάνατός τους πρέπει να ήταν πολύ σκληρός και οδυνηρός, γιατί το πλοίο όσο βυθιζόταν είχε εγκλωβισμένο αέρα μέσα του και θα ανέπνεαν για πολλές ώρες με το πλοίο κατευθυνόμενο αργά προς το βυθό της θάλασσας, δηλαδή θα βρίσκονταν ζωντανοί για αρκετή ώρα μέσα στο βυθισμένο πλοίο, έως ότου εσωτερικά το σκάφος κατακλυσθεί από νερό, μέσα σε μια μανιασμένη θάλασσα με ανέμους εντάσεως 10 μποφώρ..
 Κανένας δεν προσφέρθηκε να μπει μέσα στο σαλόνι από τους εθελοντές που ζήτησε ο Θεοχάρης για να βοηθήσουν τη γυναίκα με τα δυο παιδιά.
Απεναντίας του είπαν "Θεοχάρη , ο σώζων εαυτόν σωθήτω!" και πήδησαν στη θάλασσα.. Ομως ο Θεοχάρης μπήκε μόνος του στο σαλόνι, σε ένα πλοίο με κλίση 50 έως 60  μοιρών, με ογκώδη κύματα να χτυπούν το μπαταρισμένο πλοίο, οπου δεν θα μπορούσε προφανώς να σταθεί όρθιος , τουτο το μαρτύρησαν αργότερα οι διασωθέντες προσωπικά στην οικογένεια  Σπυριδάκη. Μετά τη τελευταία συνομιλία που είχε ο αείμνηστος Θεοχάρης Σπυριδάκης με τους διασωθέντες, οι μεν διασωθέντες έπεσαν στη θάλασσα, ο δε Θεοχάρης  Σπυριδάκης κατά τη τελευταία μαρτυρία του διασωθέντος Β΄. Μηχανικού Σίμου Λαβδα προσπαθούσε να φορέσει τα σωσσίβια στη γυναίκα και στα παιδιά που βρισκότανε σε έξαλλη κατάσταση πανικού. Τη σκηνή αυτή του Θεοχάρη να προσπαθεί να φορέσει τα σωσίβια στα παιδιά και στη γυναίκα την είδε  και ο επιζήσας Σίμος Λάβδας Β΄. Μηχανικός από τους τελευταίους που έπεσε στη θάλασσα, αφού αμέσως μετά έγινε ή έκρηξη και το βαπόρι αναποδογύρισε και έμεινε για ώρες τουμπαρισμένο.
( Η ως άνω περιγραφή είναι ακριβώς οπως μου την περιέγραψε ο υιός Νικος Σπυριδάκης και είναι δικες του οι φράσεις της περιγραφής).

Από δω και κάτω θα προσπαθήσω περιγράψω τί ήταν εκείνο που ώθησε αυτόν τον ήρωα άνθρωπο, μέσα σε ένα κατ΄εξοχήν δραματικο και τρομακτικό περιβάλλον , οπου βρίσκεται σε ένα πλοίο στις τελευταίες του στιγμές ολίγον προτού βυθιστεί και βλέποντας τους άλλους ανθρώπους να πηδούν στη θάλασσα, αυτός να μπαίνει στο σαλόνι του πλοίου, στρέφοντας νώτα προς τη δική του σωτηρία, για να βοηθήσει μια γυναίκα και τα παιδιά της, μη σκεφτόμενος ούτε τα δικά του παιδιά προκειμένου να κάμει αυτή τη πράξη σωτηρίας και αλτρουισμού προς το συνάνθρωπο που ελάχιστοι θα το έκαναν., τί ήταν αυτό που τον 'ώθησε να μη βάλει σε θεώρηση υπέρτερη ούτε τη δική του ζωή μπροστά στο καθήκον να σώσει το συνάνθρωπο;
O Θεοχάρης Σπυριδάκης υπερβαίνει ακόμη και τον καλό Σαμαρείτη στη παραβολή του Χριστού. Ο καλός Σαμαρείτης προκειμένου να βοηθήσει τον πλησίον του διέθεσε το χρόνο του, διέθεσε, τα χρήματά του και το γαιδουράκι του. Ο Θεοχάρης Σπυριδάκης ομως προσέφερε την ίδια του τη ζωή, που θα μπορούσε να είχε σώσει, αν εφάρμοζε και για τον εαυτό του τις οδηγίες σωτηρίας που έδωσε και στους άλλους επιβαίνοντες οδηγούς που δεν ήταν καν ναυτικοί και όμως σωθήκανε. Ο Θεοχάρης Σπυριδάκης ως ναυτικός είχε κάμει άπειρο αριθμό γυμνασίων εγκαταλείψεως πλοίου. Είχαμε δουλέψει μαζί και στο Υπερωκεάνειο ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ οπου στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήμουν ανθυποπλοίαρχος εκέι και ο Θεοχάρης υπηρετούσε και εκείνος τότε σε αυτό το πλοίο  και είχαμε και εκεί οπως και σε όλα τα πλοία αρκετά γυμνάσια εγκαταλείψεως πλοίου και γνωρίζαμε τι να κάνουμε σε περιπτωσεις εκτάκτων αναγκών.
Και για να απαντήσω για ποιό λόγο ο Θεοχάρης Σπυριδάκης έβαλε τη ζωή των πλησιον του ανθρώπων, πάνω και από τη δική του ζωή, είναι γιατί ο Θεοχάρης ήταν βαθύτατα πιστός μαθητής του Χριστού, απλά έκαμε αυτό που θα έκανε και ο Χριστός άν ήταν στη θέση του.
Ο Θεοχάρης Σπυριδάκης ήταν άνθρωπος από αυτούς που κοσμούν το ανθρώπινο είδος.  Ηταν άνθρωπος της χαράς, του χαμόγελου και της απλόχερης αγάπης προς όλους. Τον ήξερα πολύ καλά, είχαμε φιλία και είχαμε πολλές φορές συζητήσει μαζί. Ηταν άνθρωπος από αυτούς που βαστάζουν πάνω στις πλάτες τους όλο το ανθρώπινο γένος, από τους ανθρώπους που η  μεγαλοψυχία τους κάνει:
1. να φαίνονται ασήμαντα τα ανθρώπινα πάθη,
2. να εξαφανίζεται η ανθρώπινη ματαιοδοξία, η μιζέρια, ο πλούτος, η εφήμερη δόξα και ο κοσμικό θόρυβος, οι μικρότητες και οι ανούσιες κακίες , ήταν από τους αφανείς σκαπανείς της μέγιστης ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αυτής που διαφοροποιεί το ανθρώπινο ευγενές είδος από το βασίλειο των αλόγων ζώων.
Είθε να είναι αιωνία η μνήμη του στη μνήμη του Θεού και στη δική μας ολιγόβια μνήμη.

Και πως αντάμειψε η πολιτεία τέτοιες εξαίρετες πράξεις;
1. Είπε οτι ήταν λαθρεπιβατης και δεν εδικαιούτο καμιάς ασφάλισης.
2. Η σύνταξη στη χήρα του γυναίκα έκανε πολύ καιρό να βγεί και ήταν μηδαμινή.

Ο υιός Νίκος  Σπυριδάκης λέει τα καλύτερα λόγια για τον εφοπλιστή τον αείμνηστο Αυγουστή  Πολέμη, ο οποίος επισκέφτηκε στο σπίτι τους την οικογένεια Θεοχάρη  Σπυριδάκη μετά το ναυάγιο, και μέσα στο σαλόνι του σπιτιού και μπροστά στην Ελένη τη σύζυγο του Θεοχάρη και στη φωτογραφία του πνιγέντος Θεοχάρη Σπυριδάκη, είπε δακρυσμένος : "Λυπαμαι πολύ δεν φταίω εγώ, γιατί ποτέ δεν έδωσα εντολη να φύγει το πλοίο μου  από το λιμάνι της Ραφήνας με αυτό το καιρό, άλλοι  είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι" Αυτά λέει τώρα ο υιός Νίκος Σπυριδάκης οτι είπε ο Αυγουστής Πολέμης και τα καταγράφω αμέσως, ο οποίος Νίκος Σπυριδάκης τα άκουσε με τα ίδια του τα αυτιά τότε οόντας σε ηλικία δώδεκα χρόνων.
Τούτα τα έγραψα για να μη σβήσουν από τη μνήμη οι εξαίρετες πράξεις του συμπατριωτη μας Θεοχάρη Σπυριδάκη.

Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Ανδρος.

Υ/Γ Ολες οι πηροφορίες καιοι διάλογοι που αναφέρονται  σε αυτό το άρθρο προέρχονται κατά προφορικές δηλώσεις από τον Νικόλαο Σπυριδάκη υιό του πνιγέντος στο ναυάγιο του ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Θεοχάρη Μ. Σπυριδάκη, ο οποίος ήταν παρών στη συγγραφή αυτού του άρθρου και τα κατέγραφα απευθείας στον υπολογιστή, οπως μου τα έλεγε.

Υ/Γ 2
Επίσης ο Νικόλαος Σπυριδάκης δηλώνει:
Με σεβασμό στη μνήμη του πατέρα μου και σε όσους εργάστηκαν μαζί του και θεωρώντας τους κομμάτι από την οικογένειά μου, θέλω να προσθέσω οτι τις πρώτες μου φιλίες, τα πρώτα μου παιδικά παιχνίδια , μέχρι και τις πρώτες μου παιδικές ζωγραφιές τις έκανα μέσα σε αυτά τα πλοία. Ξαφνικά το ναυάγιο αυτό με έφερε να αντιμετωπίσω τη σκληρη πραγματικότητα της ζωής. Επιπροσθέτως έχω να πω οτι  τη χειμερινή περίοδο εκείνη την εποχή και κάθε χρόνο θρηνούσαμε γνωστούς μας ανθρώπους, ( ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ,  ΤΕΞΑΝΙΤΑ, ΚΙΡΚΗ και απολεσθέντα άλλα πλοία )  αλλά εκείνη τη περίοδο ο θρήνος ήταν και για την οικογένειά μου.

Υ/Γ 3
Αιωνία η μνήμη ολων των αδικοχαμένων αυτών ανθρώπων.

Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Ανδρος.

ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΤΟΝ ΚΑΒΟΝΤΟΡΟ ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ, ΤΗΝ 23 ΦΕΒΡΟΥΡΙΟΥ 1983

 

Στη μνήμη των αδικοχαμένων ανθρώπων του ναυαγίου του επιβατηγου πλοίου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Απίστευτα λάθη και παραλείψεις από πολλούς εμπλεκομένους στην υπόθεση αυτή και οι οποίοι ίσως έμειναν ατιμώρητοι συνετέλεσαν σε αυτή τη καταστροφή. Η μελέτη μου αυτή έχει διδακτικό σκοπό, και προτρέπω να αναγνωστεί με προσοχή ειδικά από όσους εμπλέκονται με τη ναυτιλία για την πλήρη αποφυγή στο μέλλον τέτοιων φοβερών περιστατικών. Θα επαναλάβω μια φράση που έλεγαν οι παλιοί αφθαστοι θαλασσόλυκοι Ανδριώτες γεμιτζήδες ναύτες " Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΕΛΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ".

Πιστεύω οτι οι παράγοντες που συνετέλεσαν σε αυτό το ναυάγιο είναι οι εξής ( τώρα ολα αυτά τα λέμε για την ιστορία, γιατί δυστυχώς το κακό έγινε).

1.Το πλοίο ήδη είχε παραλλάξει το Καβο-Μαντέλλο και βρισκόταν μέσα στο στενό του Καβοντόρου ( στενού Καφηρέως) , οταν έκανε στροφή για να βρει λιμάνι καταφυγής ήτοι  για να  "ποδίσει"στην Κάρυστο.

Δεν γνωρίζω πώς έγινε η στροφή, αλλά αυτό που τεκμαίρεται είναι οτι σε κάποια φάση της στροφής, το πλοίο βρήκε τον καιρό προφανώς στη δεξιά πλευρά του πλοίου  τα 10 μποφώρ ανέμων με πολύ υψηλό κυματισμό, που έγινε αιτία να πάρει μεγάλες κλίσεις το πλοίο με συνέπεια να ανατραπούν τα φορτωμένα με βενζινη βυτιοφόρα και να αναφλεγούν δημιουργώντας έκρηξη, η οποία δημιούργησε ρήγμα και διαρροή στο πλοίο, με συνέπεια να ανατραπεί και να βυθιστεί.  Θέλω να πιστεύω οτι τα βυτιοφόρα προφανώς ήταν με ασφάλεια εχματισμένα ( μποτζαρισμένα) σύμφωνα με τους κανονισμούς, αλλά κατά μαρτυρίες έσπασαν τα έχματα ( οι  μπότσοι.)
Κατά τη γνώμη μου εφόσον το πλοίο είχε βγει στον καβοντόρο, (το ασφαλέστερο θα ήταν να μην είχε βγει καθόλου με τέτοιο καιρό),  έπρεπε να συνεχίσει με πλεύση εν αντιμονή (τραβέρσο), να αποφύγει να φέρει τον καιρό στην πλευρά του πλοίου ,  και να συνεχίσει το ταξείδι του έως ότου βρει καλύτερες συνθήκες θαλάσσης και καιρού, και να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις ταξιδιού μέσα στα πλαίσια της ναυτικής εμπειρίας και των κανονισμών για πλου σε σφοδρή  κακοκαιρία.
2. Πιθανότατα να μην είχαν δεθεί καθόλου τα βυτιοφόρα, αλλά αυτό μου φαίνεται περίεργο να έφυγε από το λιμάνι με άδετα τα βαριά οχήματα και με τέτοιο καιρό, ή μπορεί να είχαν δεθεί πρόχειρα και πλημμελώς.
3.Το πλοίο έφυγε με δεδομένο το απαγορευτικό για επιβατηγά πλοία από την Λιμενική Αρχή. Βέβαια στο ταξίδι αυτό εφόσον υποθετικά θα έκανε το ταξίδι χωρίς επιβάτες, αφού είχε ναυλωθεί ως φορτηγό πλοίο για να μετάφέρει καύσιμα στα νησιά, τότε σε αυτή τη περίπτωση δεν θα ίσχυε η απαγόρευση απόπλου, και συνεπώς το πλοίο ανεχώρησε  με  την  ευθύνη  του πλοιάρχου.
Ερώτημα: " Γιατί έφυγε;  Από πού δέχτηκε πιέσεις;" , τούτο το ερώτημα αναφύεται εκ του ότι ο καπετάνιος αμα της αφίξει του πλοίου στη Ραφήνα έλεγε ότι:  " Παιδιά το βαπόρι δεν θα γυρίσει πίσω στην Ανδρο και θα μείνουμε στη Ραφήνα απόψε, γιατί ο Καβοντόρος έχει αγριέψει πολύ" Αυτό μου το είπε επιβάτης που τον άκουσε ερχόμενος από την Ανδρο στη Ραφήνα κατά το προτελευταίο ταξίδι του ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ από Ανδρο προς Ραφήνα.
Ο ίδιος επιβάτης μου είπε οτι προσπάθησε να αποτρέψει τη γυναίκα με τα δύο παιδιά από τις Στραπουριές η οποία ήταν έτοιμη να μπεί  στο πλοίο για το ταξίδι προς το Γαύριο και εκείνη του είπε : "Είμαι μαθημένη από θάλασσες γιατί με τον άνδρα μου 'εχω ταξιδέψει πολλές φορές σε χειρότερες συνθήκες στους ωκεανούς. Πρέπει να πάω στην Ανδρο γιατί τα παιδιά έχουν σχολείο"
Οπωσδήποτε εκ των ανωτέρω τεκμαίρεται οτι ο καπετάνιος δέχτηκε όντως ισχυρότατες πιέσεις ίσως ακόμη και πιέσεις από πολιτικούς της εποχής εκείνης, για να κάμει αυτό το τελευταίο του μοιραίο ταξίδι.
Εδώ να κάνω μια σημείωση για τον αείμνηστο καπετάνιο Αντώνη  Γαρδέλη. Ηταν καλός ναυτικός, οπως μου είχε πει ο αείμνηστος καπετάνιος Γιάννης Ζαννάκης από τη Βουρκωτή, ο οποίος τον είχε ως υποπλοίαρχο στο M/V ORESTIA της Ανδριακής το έτος 1977. Στο ίδιο πλοίο στο Μ/V ΟΡΕΣΤΙΑ αργότερα υπηρέτησα και εγώ ως  υποπλοίαρχος το έτος 1978 εκεί μετά από μερικούς μήνες αφού είχε φύγει ο Γαρδέλης,  και ο καπτά Γιάννης Ζαννάκης μου είχε πει γι΄αυτόν οτι ήταν  καλός και τολμηρός αξιωματικός.
Εν κατακλείδι: Να είναι αιωνία η μνήμη ολων των αδικοχαμένων μελών του πληρώματος και επιβατών του πλοίου  αυτού, και οι ψυχές τους να βρίσκονται στα χέρια του Θεού και στην ανάπαυσή Του.

Υ/Γ 1
 Επιβάτες είχαν παρατηρήσει σε προηγούμενα ταξείδια οτι το πλοίο αυτό "πήγαινε με τη μπάντα" σύμφωνα με τη δική τους θεώρηση της ανεπαρκούς ευστάθειας, ότι έπαιρνε μεγάλες κλίσεις και παρέμενε με κλίση για αρκετό χρόνο με πολύ αργή επαναφορά στην αρχική θέση ισορροπίας κλπ.. Οι επιβάτες  φυσικά δεν ήξεραν το λόγο, αλλά τεκμαίρεται, οτι σε ένα πλοίο με ανεπαρκή όρια ευστάθειας ακόμη και σε μια στροφή με το τιμόνι σε μεγάλη γωνία πιθανόν λόγω της φυγόκεντρης δύναμης που αναπτύσσεται να πάρει επικίνδυνη κλίση οταν ο ανορθωτικός μοχλοβραχίονας GZ ( στοιχειο ευστάθειας το οποίο γνωρίζουν οι αξιωματικοί του Ε.Ν) είναι πολύ μικρός.) Αυτό το στοιχείο της πιθανής ανεπαρκούς ευστάθειας, ( που είναι η μη γρήγορη στο πρέποντα χρόνο επαναφορά του πλοίου στην αρχική θέση ισορροπ'ιας του, κατά τους διατοιχισμούς του πλοίου.) ,ίσως λέω κατά την άποψή μου να συνετέλεσε επί το αρνητικότερο, οταν ο καπετάνιος σε υψηλό κυματισμό προκειμένου να στρέψει το πλοίο για να βρει λιμάνι καταφυγής στη Κάρυστο, ώστε το πλοίο να πάρει μόνιμη μεγάλη κλίση με συνέπεια να απεχματιστούν τα βαριά οχήματα φορτωμένα με βενζίνη και να γίνει έκρηξη.
Κατά την αποψη μου ως παλαιού πλοιάρχου πιστεύω οτι υπάρχουν συλλογικές ευθύνες για τους εξής λόγους:
1. Από πλευράς νηογνώμονος, αν όντως υπήρχε εκ κατασκευής του πλοίου ( inherent vice), πρόβλημα ανεπαρκούς ευστάθειας, το οποίο θα μπορούσε να διορθωθεί είτε με μόνιμο συμπαγές έρμα στα διπύθμενα, είτε με μόνιμο θαλάσσιο έρμα χωρίς ελεύθερες επιφάνειες ( οι ελεύθερες επιφάνειες υγρών μειώνουν την ευστάθεια γιατί ανεβάζουν το ΚG και μειώνουν τον ανορθωτικό μοχλοβραχλιονα GZ.)
2. O εχματισμός ( μποτζάρισμα-δέσιμο) των βαρέων φορετηγών ήταν ανεπαρκής, γιατί δεν άντεξε στη μεγάλη κλίση που πήρε το πλοίο, αν δεν εσπαζε τότε δεν θα υπήρχε έκρηξη από τη χυθείσα βενζίνη με συνέπεια από την έκρηξη να γίνει ρωγμή στο σκάφος.
3. Ο καπετάνιος ώφειλε αφού ήδη είχε βγεί στο Καβοντόρο να μην επιχειρήσει στροφή του πλοίου σε τέτοιες καιρικές συνθήκες, αφού οπωσδήποτε θα γνώριζε την ανεπαρκή ευστάθεια του πλοίου του, αλλά θα έπρεπε να το θέσει το πλοίο σε αντιμονή ( τραβέρσο), τουτέστιν με το καιρό και το κυματισμό στη πλώρη με πολύ μειωμένη ταχύτητα, ώστε να μειωθούν οι επικίνδυνες κλίσεις και να ακολουθήσει αυτή τη πορεία εως ότου περάσει το επικίνδυνο στενό, πλέοντας πάνω στο καιρό, ώσπου να βρει κατάλληλες συνθήκες ανέμων και κυματισμού να στρέψει το πλοίο στη τελική του πορεία προς το Γαύριο.
3.Το ναυτιλιακό Γραφείο έπρεπε να γνωρίζει οτι ένα πλοίο μόλις 59 μέτρων ολικού μήκους και με αυτά τα ανεπαρκή περιθώρια ευστάθειας, δεν θα έπρεπε να βγει στο Καβοντόρο με ανέμους στις αιχμές τους έως 11 μποφώρ και με πολύ υψηλό κυματισμό, επομένως ώφειλαν να συμβουλέψουν τον πλοίαρχο να μη εκτελέσει αυτό το ταξίδι.
4. Είναι βέβαιο οτι από κάποιους υπήρξαν πιέσεις προς τον καπετάνιο οτι αν δεν κάμει το ταξίδι θα τον απολύσουν, επειδή οι κάτοικοι των νησιών περίμεναν τα καύσιμα.
5. Ο καπετάνιος δεν έπρεπε να φύγει από τη Ραφήνα εφόσον υπήρχε απαγορευτικό για το συγκεκριμένο ταξίδι,οποιες κι αν ήταν οι συνέπειες για το άτομό του. Βέβαια το πλοίο αυτό στο προκείμενο ταξίδι ενεργούσε ως φορτηγό πλοίο εφόσον θα μετέφερε φορτίο και μάλιστα επικίνδυνο οπότε δεν θα ίσχυε η απαγόρευση απόπλου, και με αυτή την έννοια δεν θα έπρεπε να υπήρχαν επιβάτες στο πλοίο πλην των οδηγών των βυτιοφόρων.   .Σε κάθε περίπτωση  ο καπετάνιος δεν θα  πρεπε να βάλει καμμιά  άλλη θεώρηση πάνω από την ασφάλεια του πλοίου του και των επιβαινόντων μελών του πληρώματος και επιβατών.
6. Το οτι το πλοίο τελικώς ανετράπη σε σύντομο χρόνο αυτό καταδεικνύει οτι χάθηκε από έλλειψη ευστάθειας, και μετά την έκρηξη και το ρήγμα που δημιουργήθηκε, υπηρξε και έλλειψη πλευστότητας λόγω εισροής του νερού εντός του πλοίου.
Τα πλοία βυθίζονται είτε από έλλειψη πλευστότητας ( αργή βύθιση) ειτε από έλλεψη ευστάθειας ( ταχύτατη βύθιση με ανατροπή του πλοίου).


Υ/Γ 2 

Κάνω μια συσταση σε όλους τους φορείς που βρίσκονται έξω από τα πλοία και οι οποίοι πολλές φορές πιέζουν τους πλοιάρχους να πράττουν πράγματα που αντίκεινται στη ναυτική τους συνείδηση, και να αφήνουν απερίσπαστο το πλοίαρχο να κάνει τη δουλειά του.
Να μη ξεχνάμε οτι το έτος 1983 υπήρχε μεγάλη ναυτιλιακη κρίση και είναι βέβαιο οτι ο αείμνηστος καπετάνιος του μοιραίου αυτού πλοίου θα φοβόταν οτι δυσκολα θα εύρισκε  θέση πλοίαρχου αν εδιώκετο, ως μη συμμορφωθείς με τις υποδείξεις  να κάμει το τελευταίο αυτό ταξίδι του.

Υ/Γ 3 

Η μελέτη μου αυτή για το ναυάγιο αυτό δεν είναι τεκμηριωμένη. Απλά έγραψα επικαλούμενος μαρτυρίες σκόρπια ερριμένες από δω και από κεί τα όσα ομως αναφέρω για την ευστάθεια του πλοίου αυτού η ναυτική μου συνείδηση μου υπαγορεύει οτι είναι αληθινά, και ότι πράγματι το πλοίο αυτό είχε συμφυές πρόοβλημα ευστάθειας, στο οποίο δεν είχε δοθεί τοτε η αρμόζουσα σημασία.. Οταν έγινε το ναυάγιο αυτό ταξίδευα σε ποντοπόρο πλοίο και ήμουν μακριά από την Ελλάδα επομένως δεν παρακολούθησα από πιο κοντά τη κατάσταση αυτή.. Αργότερα όμως ενδιαφέρθηκα να μάθω τι ακριβώς συνεβη με αυτό το ναυάγιο και έτσι έκαμα αυτή την  έκθεσή μου.

Υ/Γ 4

Θεωρώ καθήκόν μου και υποχρέωσή μου και τιμή μου να κάμω μια ιδιαίτερη μνεία για τον ήρωα Θεοχάρη Σπυριδάκη συγχωριανό μου και φίλο μου από τη Μεσαριά της Ανδρου, ο οποίος  πνίγηκε σε αυτό το ναυάγιο προσπαθώντας να βάλει τα σωσσίβια και να σώσει τη γυναίκα με τα δύο της παιδιά από τις Στραπουριές, ο  οποίος στη προσπάθεια του αυτή τα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα ολίγον πριν από την ανατροπή του πλοίου , δεν πρόλαβε να πέσει στη θ'άλασσα, οπου πιθανώτατα θα είχε σωθεί. Ας είναι αιωνία η μνήμη αυτού του μεγάλου αλτρουιστή ανθρώπου, ο οποίος δεν έβαλε καμμιά άλλη θεώρηση ούτε την ίδια του τη ζωή, προκειμένου να προσφέρει τη βοήθειά του σε μια μάννα με τα δυο της παιδιά. Τέτοιες πράξεις είναι η εξαίρεση  και αποτελούν το κορυφαίο δίδαγμα για όλους μας, και εδώ ισχύει εκείνο που είπε ο Περικλής στον επιτάφιό του " ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ". Και ο αείμνηστος Θεοχάρης Σπυριδάκης είναι από τα πλέον επιφανέστερα τέκνα της Ανδρου και θα έπρεπε στο ηρώο της Μεσαριάς να λάβει μέριμνα ο Δήμος της Ανδρου με μια αναμνηστική πλακέττα στη πλατεία Μεσσαριάς να θυμίζει στους μεταγενέστερους τη θυσία αυτού του ανθρώπου. Ο Θεοχάρης Σπυριδάκης άφησε χήρα νέα τότε γυναίκα την Ελένη και δύο τότε μικρά παιδιά το Μιχάλη και το Νίκο.

Για τον αείμνηστο Θεοχάρη Σπυριδάκη θα κάμω εκτενέστερο άρθρο, αναμένοντας και άλλα στοιχεία από τη ζωή του που θα μου δώσει ο γυιός του Νίκος.
Και οπως λέει ο Περικλής στον περίφημο Επιτάφιό του για του πρώτους νεκρους Αθηναίους του Πελοποννησιακού πολέμου: "Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκεία σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστω τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. (2. 43)"
Νοηματική μετάφραση από τον Κωνσταντίνο Στρατή.
"Διότι των ενδόξων-διακεκριμένων-σπουδαίων- περίφημων ανδρών ο τάφος τους είναι κάθε γη, που σημαίνει οτι θάνατος των επιφανών ανθρώπων έχει οικουμενική διάσταση, και δεν σώζεται το όνομά τους μόνο με επιγραφές σε επιτύμβιες στήλες στη πατρίδα τους, αλλά και στις ξένες χώρες διατηρειται περισσότερο στην άγραφη μνήμη και στη συνείδηση καθενός ανθρώπου, παρά στα ανθρώπινα έργα ήτοι  με επιγραφές σε μνημεία και σε τάφους."

Υ/Γ 5
Εύχομαι να είναι αιωνία η μνήμη ολων των αδικοχαμένων ναυτικών και επιβατών του πλοίου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Κωνσταντίνος Στρατής
συνταξιούχος πλοίαρχος
Τέως καθηγητής ναυτικών μαθημάτων στο Ναυτικό τομέα του τότε Τεχνικού Επαγγελματικού Λυκείου Ανδρου.
Και τώρα  άμισθος ψάλτης στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Μεσαριας Ανδρου.

Οτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός.

 Οτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός.

(στίχος 5 του ψαλμού 50)

Σε αυτό το στίχο του ψαλμού με τον οποίο ζήτησε συγχώρηση από το Θεό ο Δαυίδ για μια μεγαλη αμαρτία του, που ήταν μοιχεία μετά φόνου του συζύγου, η οποια περιγράφεται στη Παλαιά διαθήκη, ομολογεί με συντριβή ότι γνωρίζει τη ανομία του και η αμαρτία του είναι συνέχεια μπροστά του. Ο στίχος αυτός μας διδάσκει ότι χωρίς αυτη τη γνώση των ανομιών και των αμαρτιών μας δεν μπορούμε να φθάσουμε στο σημείο της μετάνοιας μας. Αν διαπράττουμε την ανομία κια την αμαρτία και έχουμε τη πεποίθηση ότι όλα είναι καλώς καμωμένα, τότε ποτέ δεν θα ταπεινωθούμε, ποτέ δεν θα μετανοήσουμε , ποτέ δεν θα ζητήσουμε το έλεος και τη συγχώρηση του Θεού, αλλά θα παραμείνουμε αμετανόητοι και θα πεθάνουμε μέσα στη κακία μας..

Εάν δεν πάρουμε επάνω μας όλο το βάρος των αμαρτιών μας, εάν δεν παύσουμε να θεωρούμε τους άλλους πάντα υπεύθυνους για τις πτώσεις μας, τότε θα παραμείνουμε στις συνεχείς πτώσεις μας, θα συνεχίσουμε να πράττουμε το κακό, για το οποίο πάντα θα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς. Ο βασιλιας Δαυίδ παρασύρθηκε από την ομορφιά μιας ωραιότατης καλλίγραμης παντρεμένης γυναίκας , της οποίας το σπίτι ήταν κοντά στα βασιλικά ανάκτορα, υπήρχε οπτική επαφή, και βγήκε να κάνει γυμνή το μπάνιο της στην αυλή του σπιτιού της, ενώ ήξερε ότι τη βλέπει ο Δαυίδ, και τούτο για να τον ερεθίσει ερωτικά. Όμως πουθενά στην Αγία Γραφή δεν θεωρείται υπεύθυνη η γυναίκα αυτή, ούτε ο Δαυίδ τη θεωρεί υπεύθυνη για την αμαρτωλή πράξη του, αντίθετα ρίχνει όλο το βάρος της αμαρτίας απάνω του και λέει "Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα κλπ" λέει : "εγώ αμάρτησα σε σένα και έπραξα το πονηρό ενώπιον σου, κλπ...."

Ο άνθρωπος συνηθίζει να ρίχνει πάντα τα βάρη των κακών του πραξεων στους άλλους και ποτέ στον εαυτό του, προσπαθεί να βρει δικαιολογίες για να αθωώσει τον εαυτό του, ακόμη και στις πιο αισχρές και ιταμές πράξεις του, όμως η αντίληψη του Ευαγγελίου του Χριστού είναι διαμετρικά αντίθετη. Ο Χριστιανός δεν δικαιολογεί ποτέ τον εαυτό του, ούτε προσπαθεί να βρει εξιλαστήρια θύματα, γιατί το εξιλαστήριο θύμα των κακών πράξεων του είναι ο μοναδικός Σωτήρας του ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος φορτωμένος με τις δικές του αμαρτίες έχυσε το αίμα του πάνω στον Σταυρό, για να τον κάνει πιο καθαρό και από το κατάλευκο χιόνι.

Κωνσταντίνος Στρατής

 Η απάντηση στο ερώτημα γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα , είναι η παντελής αγνωσία του Ευαγγελίου του Χριστού από τη παιδική έως και τη γεροντική ηλικία..

1. Οι ξυλοδαρμοί μεταξύ των παιδιών και εφήβων, που αν τους ρωτήσει κάποιος : " για ποιο λόγο αλληλοδερνόσατε πολλές φορές και με αιματηρά αποτελέσματα", δεν θα ξέρουν τί να απαντήσουν.

2. Μέσα σε μια καθημαγμένη από τους σεισμούς Τουρκία που οι κάτοικοι της χρειάζονται βοήθεια και συμπαράσταση, ο πρόεδρος της μιλάει με τους Αμερικανούς για την παροχή στην Τουρκία πολεμικών αεροπλάνων, για να τα χρησιμοποιήσει εναντίον της Ελλάδας , που η Ελλάδα βοηθάει τους Τούρκους σεισμοπαθείς.

3. Η Ρωσία φεύγει από τις διεθνείς συμφωνίες για τα πυρηνικά όπλα, για να είναι ανεξάρτητη να τα χρησιμοποιήσει όποτε αυτή κρίνει σκόπιμο, αφού βλέπει ότι δεν κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, την οποία βοηθάει η Αμερική και η Ευρώπη.

4. Τα πολλά διαζύγια και οι δολοφονίες των γυναικών από τους συζύγους τους.

5. Η προάσπιση με δρακόντιους νόμους των ανηθίκων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπορεί να έχει δικαιωμα ο κάθε άνθρωπος να ζει μια ανήθικη ζωή σύμφωνα με το αυτεξούσιο του, αλλά τούτο να μη προσπαθει να το επιβάλλει και στους άλλους, ότι ναι και καλά αυτός είναι ο ιδεώδης και ο ιδανικός τρόπος ζωής.

6. Η έμμεση προτροπή στα παιδιά να ελέγξουν από τη παιδική τους ηλικία και ίσως να αμφισβητήσουν το φύλλο τους, για να το διορθώσουν .

7. Η συστηματική μεθόδευση της αμφισβήτησης των Αγιογραφικών όρων Πατέρας, Μητέρα και η αντικατάσταση τους από τον Γονέα Α΄και τον Γονέα Β΄.

Και αλλα πολλά ......

Εξ αιτίας όλων αυτών βαδίζουμε όλοι μαζί εναγκαλισμένοι σε μια ολισθηρή πορεια προς την Άβυσσο.

Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω, αλλά Σωτηρία χωρίς το Χριστό δεν υπάρχει.

Κωνσταντίνος Στρατής

ΚΑΡΔΙΑΝ ΚΑΘΑΡΑΝ ΚΤΙΣΟΝ ΕΝ ΕΜΟΙ Ο ΘΕΟΣ, ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ ΕΥΘΕΣ ΕΓΚΑΙΝΙΣΟΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΓΚΑΤΟΙΣ ΜΟΥ.

 

Ο Πεντηκοστός Ψαλμός

Είναι ο υπέροχος και πολύ γνωστός ψαλμός του Δαυίδ ο 50ος Ψαλμός. Λέγεται ότι τον έγραψε περίπου το 1000 πΧ. Την εποχή εκείνη ο Δαυίδ κυριεύθηκε από σφοδρό πάθος για τη πανέμορφη Βηθσαβεέ τη γυναίκα του στρατηγού Ουρίου. Το ολέθριο αυτό ερωτικό του πάθος τον τύφλωσε, και για να του πάρει τη γυναίκα,  έστειλε τον άνδρα της στο χειρότερο και πιο επικίνδυνο σημείο της μάχης σκόπιμα, ώστε να σκοτωθεί.
Όταν συναισθάνθηκε τη μεγάλη αμαρτία του και ζητώντας τη συγχώρηση από τον Θεό έγραψε αυτόν τον εκπληκτικό ψαλμό, που είναι και θεωρείται ο ψαλμός της μετανοίας όλων των Χριστιανών, γι΄αυτό και τον ψάλλουμε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, οπου την ώρα αυτή γίνεται και η προσκύνηση του Ιερού Ευαγγελίου. Επίσης ψαλλεται ή αναγιγνώσκεται σε όλες σχεδόν της Ιερές ακολουθίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Οι στίχοι του  Ψαλμού αυτού είναι οι ακόλουθοι:

Eλεησόν με ο Θεός κατά το μέγα Ελεός Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημα μου.
Επι πλειον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Οτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός.
Σοί μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, οπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.

Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου.

Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας. Τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι. Πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην. Αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον Σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνευμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το Αγιον μη αντανέλης απ εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, Και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου,  και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι.
Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός,  ο Θεός της σωτηρίας μου. Αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου.

Κύριε,τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν Σου.

Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν,έδωκα αν. Ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον. Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε εν τη ευδοκία Σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα.
Τότε ανοίσουσιν επι τω θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Ακολουθεί μια ερμηνευτική ανάλυση μόνο για τον πιο κάτω αναφερόμενο στίχο όπου τα παρακάτω σχόλια είναι προσωπικές μου σκέψεις και σε καμιά περίπτωση δεν διεκδικούν το αλάθητο, έτσι ζητώ την κατανόηση του αναγνώστη, καθόσον μάλιστα δεν είμαι ειδικός στα θεολογικά ζητήματα.

" Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου"
Με αυτό το στίχο ο βασιλιάς Δαυίδ παρακαλεί τον Θεό να κτίσει μέσα του μια νέα καθαρή καρδιά, και επίσης να εγκαινιάσει εντός του ένα  νέο καθαρό πνεύμα, το οποίο θα είναι ευθύ,τίμιο και έντιμο, γιατί καταλαβαίνει ο άνθρωπος αυτός, ότι πρέπει να υπάρξει μια ριζική ανανέωση μέσα σε αυτόν της καρδιάς του και του πνεύματός του.
Κατάλαβε σε ποια ηθική εξαθλίωση τον οδήγησε η παλαιά βρώμικη καρδιά του και το παλαιό βρώμικο πνεύμα του δια της επιθυμίας και του σφοδρού ερωτικού πάθους προς τη γυναίκα του πλησίον του.Έτσι λοιπόν, εξ αιτίας αυτής της κακίας του και της αμαρτίας του, φρόντισε ώστε ο άνδρας της γυναίκας αυτής να τοποθετηθεί σε τέτοια επικίνδυνη θέση στη μάχη ώστε να σκοτωθεί, όπως έτσι ακριβώς έγινε.
και ύστερα από αυτή του τη πράξη του πήρε και τη γυναίκα.
Εάν δε υπάρξει ριζική αλλαγή και ανανέωση στην καρδιά και στο πνεύμα του ανθρώπου, τουτέστιν ανανέωση όλου του εσωτερικού κόσμου του, ώστε  ο άνθρωπος να ζει μια καινούργια ανανεωμένη ζωή, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να αλλάξει και η διαγωγή του. Οι σκέψεις του θα συνεχίζουν να είναι κακές, οι επιθυμίες του θα είναι κακές, οι πράξεις του που θα απορρέουν από τις κακές σκέψεις του και τις κακές επιθυμίες του, θα είναι κακές και γενικά θα ζει έτσι, ώστε να εκπληρώνει όλες τις διαβολικές του επιθυμίες, που είναι αντίθετες στο αγνό και καθαρό θέλημα του Θεού.
Όμως εδώ γεννιέται το εύλογο ερώτημα.
Μπορεί από μόνος του ο άνθρωπος να ανανεώσει και να αλλάξει αυτή τη ζοφερή εσωτερική του κατάσταση;
Η απάντηση που απορρέει μέσα από την Αγία Γραφή και από την ερμηνεία που έχουν δώσει οι Πατέρες της Εκκλησίας, είναι ένα κατηγορηματικό  όχι.
Αυτή η ανανέωση επέρχεται μόνον από το πνεύμα του Θεού, γιατί αυτό μόνον μπορεί να κτίσει μια καθαρή νέα καρδία και να εγκαινιάσει ένα νέο καθαρό πνεύμα μέσα στον άνθρωπο.
Για να γίνει αυτό πρέπει να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και να εξομολογηθεί σε Πνευματικό κατά το Ιερό Μυστήριο της εξομολόγησης, που είναι ένα από τα 7 Μυστήρια της Εκκλησίας μας, και να λάβει την συγχώρηση.
Ακόμη εξ όλων αυτών μπορούμε να καταλάβουμε ότι τελικά η ανθρωπότητα αποτελείται από δύο τύπους ανθρώπων. Δηλαδή αυτούς οι οποίοι βρίσκονται και ζουν με μια παλαιά βρώμικη καρδιά και ένα βρώμικο πνεύμα,
και σε αυτούς που έχουν καταλάβει την κατάσταση και έχουν ζητήσει από το Θεό, και τους έχει ακούσει, και τους έχει αλλάξει τον εσωτερικό τους κόσμο, κατοικώντας μέσα τους δια του αγίου Πνεύματός Του, οδηγώντας τους σε μετάνοια και εξομολόγηση.

Κωνσταντίνος Στρατής
άμισθος ψάλτης  στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου,
Μεσαριάς Ανδρου.
 

 Η πρώτη καλή μας σχέση πρέπει να είναι με το Δημιουργό μας και μετά ακολουθούν οι καλές σχέσεις με ο,τιδήποτε άλλο θεωρούμε πολύτιμο.

Καλό είναι να μην έχουμε πάθος με τίποτα το υλικό πράγμα όσο πολύτιμο κι αν είναι. Η υπερήφανη και φαντασμένη επίδειξη του πλούτου πολλές φορές είναι θανατηφόρα για τους πλουσίους του κόσμου τούτου..

Όμως ο Χριστός μας καλεί μόνον αυτόν να αγαπάμε πάνω από όλα, και να τον λατρεύουμε πνευματικά με όλη μας τη ψυχή, τη καρδιά και το πνεύμα. Και ο ΧΡιστός να κατοικεί συνεχώς μέσα μας και να τον ομολογούμε με κάθε τρόπο.

Η πλεονεξία, η έπαρση, η επίδειξη, ο εγωισμος , η ύβρις προς το συνάνθρωπο, η υπερηφάνεια ότι είμαστε ό καλύτεροι και οι εξυπνότεροι, οδηγούν στο θάνατο και όχι στη ζωή, οδηγούν στο διάβολο και όχι στο Χριστό.

Αντιθέτως η ταπείνωση, η μετάνοια, η αγάπη προς το Χριστό, και η συμμόρφωση προς τις εντολές του οδηγούν σε μια αγία και ευτυχισμένη ζωή έστω και αν είμαστε φτωχοί και στερουμαστε ακριβών υλικών αγαθών .

Η προσευχή μας πρέπει μέσα μας ενδομυχα να είναι συνεχής και αδιάλειπτη.... ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΈΗΣΟΝ ΜΕ......αυτή η προσευχή θα μα γλυτώσει και θα μας σώσει από τα πάθη μας και την υποταγή μας στο χρήμα, στις περιουσίες, στα αυτοκίνητα, στη φιλαργυρία, στη πλεονεξία και γενικά στην απάτη του κόσμου τούτου. κλπ. Τότε θα χαιρόμαστε όταν προσφέρουμε και όχι όταν λαμβάνουμε, όταν βοηθούμε και όχι όταν μας βοηθούν, όταν γινόμαστε χαλιά να μας πατήσουν, και όχι όταν εμείς πατάμε πάνω στους άλλους.

Όταν δεν γκρίνιαζουμε συνεχως για το κάθε τι και δεν υποτιμούμε τους άλλους.

Μόνο η ταπείνωση και η μετάνοια μας κάνει αληθινά χρήσιμους και ευσπλαγχους και συγχωρητικους προς τους άλλους, μας κάνει αληθινούς αδελφούς και φίλους του Χριστού.

Κωνσταντίνος Στρατής

Όλες οι αντιδράσει

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ, ΚΑΙ Ο ΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΗ ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΤΩ ΘΕΩ ΜΕΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΑΥΤΩ. Η οικογένεια του εκλιπόντος τέως βασιλιά Κωνσταντίνου επέλεξε αυτό το εδάφιο από την Α΄ επιστολή του Ιωάννου κεφ. Δ΄ στίχος 16, και το έγραψε πάνω στο τάφο του. Με το εδάφιο αυτό ο εκλιπών διδάσκει τον Ελληνικό λαό τα εξής : Αποτυπώνει τη πραγματικη ερμηνεία του τί είναι ο Θεός και ποια είναι η αγάπη του για τους ανθρώπους αλλά και την ελεύθερη βούληση που έχει ο καθένας να μένει και να ζει μέσα στην αγάπη ,και έτσι να μένει μέσα στο Θεό και ο Θεός να μένει μέσα του. Όμως για τη βασιλική οικογένεια του εκλιπόντος το εδαφιο αυτό έχει ένα φοβερό κρυμμένο νόημα , ότι όπως ο επουράνιος Βασιλέας των όλων ο Τριαδικός Θεός Θεός είναι αγάπη, έτσι και ο επίγειος προσωρινός βασιλέας των Ελλήνων ο Κωνσταντίνος που είναι θαμμένος εδώ, ήταν όλος αγάπη για τον Ελληνικό λαό του, και οι Έλληνες είχαν την απόλυτη ελευθερία της βούλησης τους να τον αγαπάνε ή να μην τον αγαπάνε, δηλαδή να τον ψηφίζουν ως βασιλέα τους ή να τον καταψηφίζουν! Άλλωστε όντας εν τη ζωή το είπε : " Εφυγα από την Ελλάδα γιατί δεν ήθελα να διχάσω τους Έλληνες, επειδή αγαπώ την Ελλάδα." Καταδεικνύει το μέγεθος της αγαπης και του σεβασμού της βασιλικής οικογένειας προς την Ελλάδα και τους Ελληνες και του ίδιου του εκλιπόντος τέως Βασιλιά, αποδεχόμενη η βασιλική οικογένεια την ελυθερία των Ελλήνων να την αγαπούν ή όχι, που όμως αυτή θα συνεχίσει να αγαπει την Ελλάδα και τους Ελληνες , όπως και ο Θεός είναι αγαπη και τους αγαπάει όλους και αυτούς που τον δέχονται και αυτους που τον απορρίπτουν!.. Επίσης με το επιλεγμένο αυτό εδάφιο η οικογένεια μας διδάσκει ότι κάτω από το πρίσμα της αγάπης που είναι ο ίδιος ο Θεός και της συγχώρησης του Χριστού δια του Σταυρικού θανάτου του, πρέπει όλοι οι Ελληνες να δείχνουμε πνεύμα αγάπης, καταλλαγής και συγχώρησης μεταξύ μας , στοιχεία που λείπουν από την Ελληνική κοινωνία, και τούτο είναι καταφανές και μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, και στα κατά τόπους Δημοτικά Συμβούλια, αλλά και μεταξύ των απλών Ελλήνων πολιτών. Γι΄αυτά όλα ο τέως Βασιλιάς των Ελλήνων μας διδάσκει μέσα από το τάφο του, ( όσους καταλαβαίνουμε) πράγματα που δεν μας τα διδάσκουν οι εν ζωή άρχοντες μας. Αγαπητοί διαδικτυακοί φίλοι , είτε το θέλουμε είτε όχι, ο κεκοιμημένος πρώην βασιλέας Κωνσταντίνος λέει μέσω του στίχου του Ευαγγελίου που είναι γραμμένο στη ταφόπλακα του, ό,τι : "Εγώ σας αγαπησα, είτε με αγαπήσατε , είτε όχι, εγώ συνεχίζω να σας αγαπώ. Αγαπήστε και εσείς τον επουράνιο Θεό που σας αγαπάει, έγινε άνθρωπος στο πρόσωπο του Χριστού και σταυρώθηκε για εσάς, και γι΄αυτό αγαπήστε και εσείς και ό ένας τον άλλον! " Κωνσταντίνος Στρατής, Μεσαριά Άνδρος.

 

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ, ΚΑΙ Ο ΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΗ ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΤΩ ΘΕΩ ΜΕΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΑΥΤΩ.

Η οικογένεια του εκλιπόντος τέως βασιλιά Κωνσταντίνου επέλεξε αυτό το εδάφιο από την Α΄ επιστολή του Ιωάννου κεφ. Δ΄ στίχος 16, και το έγραψε πάνω στο τάφο του. Με το εδάφιο αυτό ο εκλιπών διδάσκει τον Ελληνικό λαό τα εξής :

Αποτυπώνει τη πραγματικη ερμηνεία του τί είναι ο Θεός και ποια είναι η αγάπη του για τους ανθρώπους αλλά και την ελευθερία που έχει ο καθένας να επιμένει στην αγάπη του Θεού, ώστε να μένει μέσα στο Θεό και ο Θεός να μένει μέσα του.

Όμως το εδάφιο αυτο στο βαθύ του νόημα καταδεικνύει το μέγεθος της αγαπης και του σεβασμού της οικογένειας προς τους Ελληνες και του ίδιου του εκλιπόντος τέως Βασιλιά..

Επίσης με το επιλεγμένο αυτό εδάφιο η οικογένεια μας διδάσκει ότι κάτω από το πρίσμα της αγάπης που είναι ο ίδιος ο Θεός και της συγχώρησης του Χριστού δια του Σταυρικού θανάτου του, πρέπει όλοι οι Ελληνες να δείχνουμε πνεύμα αγάπης, καταλλαγής και συγχώρησης, στοιχεία που λείπουν από την Ελληνική κοινωνία, και τούτο είναι καταφανές και μέσα στη Βουλή των Ελλήνων και στα κατά τόπους Δημοτικά Συμβούλια, αλλά και μεταξύ των απλών Ελλήνων πολιτών. Γι΄αυτά ο τέως Βασιλιάς μας διδάσκει μέσα από το τάφο του, πράγματα που δεν μας τα διδάσκουν οι εν ζωή άρχοντες μας..

Είθε να είναι αιωνία η μνήμη του.

Κωνσταντίνος Στρατής

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΡΩΩΝ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΩΝ.

 

Σύμφωνα με την επικρατούσα νεοελληνική "λογική" του παραλόγου ήταν φασίστες οι υπέρ της Πίστεως του Χριστού και της υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδος πεσόντες στους ευκλεείς αγώνες των Ελλήνων στη ξηρά και στη θάλασσα, είναι όλοι αυτοί οι ένδοξοι Ελληνες που τα ονόματά τους είναι γραμμένα στα κατά τόπους ηρώα της τιμής και της ανδρείας.

Πρέπει να τα λέμε αυτά εμείς οι ηλικιωμένοι Ελληνες. Αυτό είναι το χρέος μας και το καθήκον μας έως ότου υπάρχουμε, διότι η εμμονή των σημερινών πολιτικών αρχόντων του Ελληνικού Εθνους να χαρακτηρίζουν και να ταυτίζουν την πατροπαράδοτη φιλοπατρία και τον Ελληνοχριστιανισμό των Ελλήνων με την απεχθή έννοια του φασισμού, αυτό θα οδηγήσει στο τέλος τους σύγχρονους Ελληνες να γίνουν παρά τη θέλησή τους τραγικά απάτριδες και απόλιδες, πολτοποιημένοι κόκκοι μέσα στα γρανάζια της παγκοσμιοποιησης...

Ποτέ να μη ξεχνάμε οτι όσο κατηγορείται και συκοφαντείται ως φασιστικό το αίσθημα της φιλοπατρίας των Ελλήνων , τόσο γιγαντώνεται το αίσθημα της δικής τους φιλοπατρίας των εχθρών του Ελληνισμού που συνορεύουν με την Ελλάδα εξ Ανατολών και εκ Βορείων, που ζητούν να μας κατασπαράξουν σαν τα λιοντάρια. Μην επαναπαυόμαστε ότι η Χριστιανική αγάπη και αλληλεγγύη μας προς τους σεισμοπαθείς Τούρκους, θα δαγράψει τις παγιωμένες απαιτήσεις τους στο Αιγαίο Πέλαγος και θα σταματήσει τις απειλες ενός εχθρικά διακείμενου Τουρκικού κράτους προς τη Πατρίδα μας..

Εάν ο Ελληνισμός, έστω και παρά τη ξενογενή αλλοτρίωση του, δεν επιστρέψει στις αρχικές του ρίζες της αρχαίας Ελληνικής φιλοπατρίας και της εν Χριστώ ελευθερίας ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν οι ευκλεείς πρόγονοι μας, δεν θα έχει μέλλον και διαδοχή στα ιερά Ελληνικά χώματα και θα είναι η δική μας γενιά που θα βάλει τη ταφόπλακα του με τα σημερινά άθλια καμώματά μας.

Κωνσταντίνος Στρατής

Μεσαριά Ανδρος

Την Κυριακή 1/3/2015 κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας και αμέσως μετά τον Τρισάγιον Ύμνον με κάλεσε ο Μακαριστός παπα Γιάννης Στάμος στην Ωραία Πύλη του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Μεσαριάς με ασπάστηκε και μου δώρησε τον Ιερατικό Σταυρό Του, όπως φαίνεται στις συνημμένες φωτογραφίες, σαν απόδειξη της αγάπης του και της συγχώρησης του σε εμένα τον αχρείο και ανάξιο λέγοντας μου σε κάνω Σταυροφόρο, αν και στο παρελθόν τον είχα στενοχωρήσει και πικράνει με την κακή συμπεριφορά μου, και ακόμη την 15 Αυγούστου του έτους 2020 εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 16 μέρες πριν τη δική του κοίμηση με πήρε στο τηλέφωνο επαναλαμβάνοντας μόνο μία φράση : "Συγχώρησέ με", φράση που επανελάμβανε μονότονα για πολλή ώρα συνέχεια χωρίς να μου λέει τίποτα άλλο, αν και κλαίγοντας ζητούσα τη δική του συγχώρηση για μένα τον άθλιο. Ο,τι και να πω γι΄αυτόν τον Ιερέα του Θεού του Υψίστου θα είναι λίγο, δεν έχω λόγια,παρά μόνο ασταμάτητα δάκρυα..... Κωνσταντίνος Στρατής άμισθος ψάλτης Ι.Ν.Αγίου Νικολάου Μεσαριάς ΄Ανδρου 

 

Η δύσκολη εντολή του Χριστού είναι : "αγαπάτε τους εχθρούς υμών".

Πρέπει να βλέπουμε με συμπάθεια όλους τους ανθρώπους ακόμα και αυτούς που μας πικραίνουν , με οποιοδήποτε τρόπο μας βλάπτουν ή μας κατηγορούν, διότι δεν το κάνουν αφεαυτού τους, αλλά το κάνει η αμαρτία και ο διάβολος που κατοικεί μέσα τους, που εκδηλώνεται με τη κακή συμπεριφορά, τη ζηλοτυπία που φθάνει μεχρι το μίσος και την απέχθεια προς τον άλλον, την εν γένει κακία, κλπ. Όλους αυτούς πρέπει να τους βλέπουμε ως ασθενείς που χρειάζονται το έλεος του Χριστού για να τους θεραπεύσει. Γι΄αυτό ποτέ δεν πρέπει να ανταποδίδουμε το όποιο κακό μας κάνουν με άλλο κακό, αλλά με συγχώρηση και ευσπλαγχνία.

Εάν συγχωρούμε τους άλλους, πρωτίστως ωφελούμε τους εαυτούς μας και την υγεία μας, και μετά τους άλλους στους οποίους αποδίδεται η συγχώρηση μας. Η συγχώρηση είναι το πνευματικό φάρμακο για τις δικες μας πνευματικές ασθένειες και μετά για την ασθένεια των άλλων.

Μη ανταποδίδετε μίσος αντί του μίσους, κακια αντί της κακίας, δικαστήριο αντί του δικαστηρίου, κατηγορία αντί της κατηγορίας και συκοφαντιας. Η ανταπόδοση του κακού με αλλο κακό δεν λύνει το πρόβλημα αλλά αντιθέτως το τρέφει , το συντηρεί και το πολλαπλασιάζει. Γεννηθήκαμε μέσα σε ένα κακό, αμαρτωλό, άδικο και αμετανόητο κόσμο , ας πεθάνουμε τουλάχιστον σε ένα καλό,και δίκαιο κόσμο που έτσι θα τον βλέπουν,έστω και αν δεν είναι, τα πνευματικά μας μάτια φωτισμένα από το φως του Χριστού και της μετάνοιας μας από τις δικές μας αμαρτωλές πράξεις.

Με αυτή την έννοια των ανωτέρω πολύ καλά κάνουμε που βοηθούμε τους δυστυχείς Τούρκους στην ανάγκη τους, αν και αυτοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών, γιατί δεχτήκανε να διαπομπεύεται ο Ναός της του Θεού Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ούτε είναι άμοιροι ευθυνών που δέχονται την ηγεσία τους να απειλεί με αφανισμό την αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης, να απειλούν τους Ελληνες στη γλώσσα των οποίων πρωτογράφτηκε το Ευαγγέλιο του Χριστού..

Αλλά ούτε και εμείς οι Ελληνες είμαστε άμοιροι ευθυνών όταν αποδεχόμαστε οικτρά νομοσχέδια που γίνονται νόμοι του Κράτους για τη προάσπιση ανηθίκων επιθυμιών για την ικανοποίηση ανηθίκων ομάδων του Ελληνικού πληθυσμού. Η στήριξη των ανηθίκων αυτών "δικαιωμάτων" έρχεται σε απευθείας ρήξη με την Αγία Γραφή.

Τα ανήθικα ανθρώπινα ¨δικαιώματα" τα οποία υποστηρίζουν οι παγκόσμιοι αντιχριστιανικοί νόμοι, τους οποίους αντιγράφουμε και εμείς στην Ελλάδα , κατονομάζονται στην Αγία Γραφή και είναι τα εξής :

1. O σοδομισμός.

2. Η παρότρυνση της αλλαγής φύλου στα παιδιά και στους εφήβους..

3. Η κατευθυνόμενη συρρίκνωση της Χριστιανικής πίστης και η αντικατάσταση της με τη ¨πίστη" στη πανθρησκεία του πανσεξουαλισμού και του αντιχρίστου.

4. Οι εκτρώσεις.

Θα πρέπει να προσέξουμε πολύ διότι οι σεισμοί στη Τουρκία έχουν ένα καλά κρυμμένο βαθύτατο πνευματικό νόημα σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Χριστού, ότι δεν είναι οι Τούρκοι πιο αμαρτωλοί από εμάς που υποστήκαν αυτό τον όλεθρο, αλλά το μηνυμα των σεισμών αυτών είναι ότι και εμείς εάν δεν μετανοούμε , μπορεί να πάθουμε ακριβώς τα ίδια ή και χειρότερα από αυτά που έπαθαν οι Τούρκοι. H καταστροφή εκ θεμελίων της Αντιόχειας αρχαίας Χριστιανικής πόλης ( που αργότερα αποχριστιανοποιηθηκε) αν και εκεί υπήρχε ακμάζουσα Χριστιανικη Εκκλησία και εκείονομάστηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί οι ακόλουθοι του Χριστού σύμφωνα με το βιβλίο της Καινής Διαθήκης Πράξεις των Αποστόλων, πρέπει να μας προβληματήσει, μήπως και δικές μας πόλεις εδώ στην Ελλάδα γίνουν ερείπια από τα θεμελια τους εξ αιτίας και της δικης μας αμαρτίας.

Κωνσταντίνος Στρατής

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα.

Με τη χάρη του Θεού γεννήθηκα την 20 Σεπτεμβρίου 1946 και κατοικώ στο χωριό Μεσαριά της Άνδρου. Έμεινα ορφανός από πατέρα το 1956 και πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια με πολλές στερήσεις και πολούς μόχθους, βάσανα και κόπους.

Με τη χάρη του Θεού ήμουν πάντα άριστος μαθητής στα μαθητικά μου χρόνια.

Με τη χάρη του Θεού ήμουν ναυτικός από το έτος 1964 έως το έτος 1992 με ναυτική υπηρεσία αναγνωρισμένη από το Ν.Α.Τ πάνω από 20 χρόνια ( 20 χρόνια και 2 μήνες για την ακρίβεια, συμπεριλαμβανομένων των αδειών). και επί πλέον 16 μηνών σε δύο φορτηγά πλοία με ξένες σημαίες. Εργάστηκα ως δόκιμος πλοίαρχος, ναύτης, ανθυποπλοίαρχος, υποπλοίαρχος και πλοίαρχος σε 23 φορτηγά, δεξαμενόπλοια, υπερωκεάνεια, και κρουασιερόπλοια, όταν στην ηλικία μου των 46 χρόνων και στην ακμή και στη κορυφή της πλοιαρχικής μου σταδιοδρομίας ένα οξύτατο καρδικακό επεισόδιο εν πλω, που με έφερε στο χείλος του θανάτου, και η μετέπειτα διάγνωση της Α.Ν.Υ.Ε ( Ανώτατης Υγειονομικής Υπηρεσίας Ναυτικού) με έκρινε ανίκανο για τη συνέχιση του ναυτικού επαγγέλματος, συνταξιοδοτήθηκα οριστικά λόγω αναπηρίας στην ηλικία των 50 χρόνων μου και ήδη συμπλήρωσης κατ΄αυτή την ηλικία της απαιτούμενης Θαλάσσιας υπηρεσίας μου ( Ηλικία 50 χρόνων + 20 χρόνια θαλάσσια υπηρεσία =70 σύμφωνα με το νόμο συνταξιοδότησης ναυτικού την εποχή εκείνη)

Με τη χάρη του Θεού διετέλεσα αναπληρωτής καθηγητής ναυτικών μαθημάτων από το έτος 1994 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 στο τότε Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο ( Τ.Ε.Λ) Άνδρου, με απολαβές μερους του μισθού, ασφαλισμένος στο Ι.Κ.Α με την τότε καθηγητικη μου ιδιοτητα, του οποίου τα ασφάλιστρα τα δώρησα με χαρά στο Κράτος, αφού το Κράτος δεν τα ενσωμάτωσε ποτέ στη ναυτική μου σύνταξη, ούτε καν μου τα επέστρεψε ως εφάπαξ, αφού ούτε και εγώ έκαμα καμμια ενέργεια γι΄αυτό.

Με τη Χάρη του Θεού από την Κυριακή του Ασώτου το έτος 2011 μέχρι και τώρα στην ηλικία μου των 77 χρόνων μου είμαι άμισθος ψάλτης στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Μεσαριάς Άνδρου. Η υγεία μου έχει επανέλθει και αισθάνομαι καλύτερα, και μπορώ παρά την ηλικία μου να ψάλω ακόμη στον Ύψιστο Θεό.

Με τη χάρη του Θεού τον ευχαριστώ για όλες του τις ευεργεσίες, τις θλίψεις και τις ταπεινώσεις που έχει επιτρέψει για μένα τον αμαρτωλό, γι΄αυτό κάθε μέρα που μου δίνει, του ζητώ το έλεος Του και τη συγχώρηση Του, τον δοξάζω για όλα.

Με τη χάρη του Θεού είμαι πολύτεκνος πατέρας και πολυέγγονος παππούς. Κατά διαστήματα της ζωής μου έχω δουλέψει ερασιτεχνικά σε σκληρές αγροτικές εργασίες, ακόμη και όταν η υγεία μου ήταν επιβεβαρυμένη, γιατί η σύνταξη ποτέ δεν έφτανε για τη πολυμελή οικογένεια μου .

Με τη χάρη του Θεού μου έδωσε μια εξαιρετική σύζυγο που πάντα με βοήθησε και συνεχίζει να με βοηθάει στα μέχρι τώρα 47 χρονια του έγγαμου βίου μας.

Με τη χάρη του Θεού επιμένω στην ανιδιοτελή και αφιλοκερδή Χριστιανική και κοινωνική προσφορά. Προσπαθώ να κάνω ό, τι μπορώ για τη διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού .

Με τη χάρη του Θεού είμαι πάντα χαρούμενος και ευτυχής, γιατί παρά την αναξιότητα μου και τις ηθελημένες ή αθέλητες αμαρτίες μου ο Κύριος Ιησούς Χριστός δέχεται τη μετάνοια μου, με αγαπάει, με συγχωρεί και συνεχίζει να κατευθύνει τα βήματα μου, προς εργασία των εντολών του..

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν

Κωνσταντίνος Στρατής Ερασιτέχνης ψάλτης πρώην πλοίαρχος ε.ν.

Μεσαριά Άνδρος

15/2/2023

 Τελικά είναι τελείως λανθασμένη η άποψη ότι οι Έλληνες και η Ελλάδα αποχριστιανοποιείται, διότι ο Χριστός συνεχίζει να επιτελεί το έργο του στην Ελλάδα, αν και μερικοί θέλουν να κατεβάσουν το Σταυρό Του από παντού, , τούτο το αποδεικνύει η Χριστιανικη συστράτευση όλων των Ελλήνων στη παροχή κάθε είδους βοηθείας προς τους πάσχοντες σεισμοπαθείς συνανθρώπους μας στη Τουρκία και στη Συρία.

Κωνσταντίνος Στρατής

ΨΑΛΜΟΣ 72

 

Ως αγαθός ὁ Θεὸς τῷ ᾿Ισραήλ, τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ. ἐμοῦ δὲ παραμικρὸν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδες, παρ᾿ ὀλίγον ἐξεχύθη τὰ διαβήματά μου. ὅτι ἐζήλωσα ἐπὶ τοῖς ἀνόμοις εἰρήνην ἁμαρτωλῶν θεωρῶν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνάνευσις ἐν τῷ θανάτῳ αὐτῶν καὶ στερέωμα ἐν τῇ μάστιγι αὐτῶν· ἐν κόποις ἀνθρώπων οὐκ εἰσὶ καὶ μετὰ ἀνθρώπων οὐ μαστιγωθήσονται. διὰ τοῦτο ἐκράτησεν αὐτοὺς ἡ ὑπερηφανία, περιεβάλοντο ἀδικίαν καὶ ἀσέβειαν ἑαυτῶν. ἐξελεύσεται ὡς ἐκ στέατος ἡ ἀδικία αὐτῶν, διῆλθον εἰς διάθεσιν καρδίας· διενοήθησαν καὶ ἐλάλησαν ἐν πονηρίᾳ, ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος ἐλάλησαν· ἔθεντο εἰς οὐρανὸν τὸ στόμα αὐτῶν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς. διὰ τοῦτο ἐπιστρέψει ὁ λαός μου ἐνταῦθα, καὶ ἡμέραι πλήρεις εὑρεθήσονται ἐν αὐτοῖς. καὶ εἶπαν· πῶς ἔγνω ὁ Θεός; καὶ εἰ ἔστι γνῶσις ἐν τῷ ῾Υψίστῳ; ἰδοὺ οὗτοι οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ εὐθηνοῦντες· εἰς τὸν αἰῶνα κατέσχον πλούτου. καὶ εἶπα· ἄρα ματαίως ἐδικαίωσα τὴν καρδίαν μου καὶ ἐνιψάμην ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου· καὶ ἐγενόμην μεμαστιγωμένος ὅλην τὴν ἡμέραν, καὶ ὁ ἔλεγχός μου εἰς τὰς πρωΐας. εἰ ἔλεγον· διηγήσομαι οὕτως, ἰδοὺ τῇ γενεᾷ τῶν υἱῶν σου ἠσυνθέτηκα. καὶ ὑπέλαβον τοῦ γνῶναι τοῦτο· κόπος ἐστὶν ἐνώπιόν μου, ἕως εἰσέλθω εἰς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ καὶ συνῶ εἰς τὰ ἔσχατα αὐτῶν. πλὴν διὰ τὰς δολιότητας αὐτῶν ἔθου αὐτοῖς κακά, κατέβαλες αὐτοὺς ἐν τῷ ἐπαρθῆναι. πῶς ἐγένοντο εἰς ἐρήμωσιν ἐξάπινα· ἐξέλιπον, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν. ὡσεὶ ἐνύπνιον ἐξεγειρομένου, Κύριε, ἐν τῇ πόλει σου τὴν εἰκόνα αὐτῶν ἐξουδενώσεις. ὅτι ἐξεκαύθη ἡ καρδία μου, καὶ οἱ νεφροί μου ἠλλοιώθησαν, κἀγὼ ἐξουδενωμένος καὶ οὐκ ἔγνων, κτηνώδης ἐγενόμην παρά σοι. κἀγὼ διαπαντὸς μετὰ σοῦ, ἐκράτησας τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς μου καὶ ἐν τῇ βουλῇ σου ὡδήγησάς με καὶ μετὰ δόξης προσελάβου με. τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆς γῆς; ἐξέλιπεν ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου, ὁ Θεὸς τῆς καρδίας μου καὶ ἡ μερίς μου ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα. ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται, ἐξωλόθρευσας πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ σοῦ. ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι, τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου τοῦ ἐξαγγεῖλαί με πάσας τὰς αἰνέσεις σου ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιών.

Σύντομα περιληπτικά ερμηνευτικά σχόλια.

Ο 72 ψαλμός δίνει απάντηση στο αιώνιο ερώτημα γιατί οι άδικοι και οι ασεβείς ευημερούν όλα τους ερχονται βολικά , δεν έχουν καμμια θλίψη, ενώ υβρίζουν με το λόγο και τις πράξεις του και το Θεό και τους ανθρώπους, ενώ αντιθέτως οι θλίψεις και οι δοκιμασίες πέφτουν πάνω σε εκείνους που τις αξίζουν λιγώτερο;

Αυτό είναι αρκετό για να κάνει ενα δίκαιο άνθρωπο να ζηλέψει και να πικραθεί, να χάσει τη ελπίδα του και την εμπιστοσύνη του στο Θεό, και να πει πράγματα που δεν πρέπει ούτε να σκεφτεί, ούτε να πει: " αφού ο άδικος και πονηρός ευτυχεί, άρα μάταια πιστεύω στο Θεό." Μόνο όταν ο άνθρωπος παύσει να βλέπει το φαινόμενο και στραφεί ολοκληρωτικά στο Θεό, στο τέλος θα δοθεί απάντηση σε αυτό το αιώνιο ερώτημα: ότι οι πονηροί και ασεβεις προορίζονται οπωσδήποτε για τον όλεθρο, εάν παραμείνουν στην αμετανοησία τους, ότι είναι προδιαγεγραμμένη η απώλεια τους παρόλη τη φαινομενική δόξα, τη δύναμη και τα πλούτη που κατέχουν και για τα οποία τώρα είναι υπερήφανοι και αλαζόνες και όπως λέει στο στίχο 9, " "Εθεντο εις ουρανον το στόμα συτών, και η γλώσσα αυτών διήλθεν επί της γης" δηλαδή το στόμα τους θέλει να καταπιεί ακόμα και τον ουρανό, ενώ η υπερηφάνεια της γλώσσας τους διέρχεται όλη τη γη!

Οι δίκαιοι πρέπει να μη πέφτουν στη παγίδα να ζητούν από το Θεό να τιμωρήσει τους ασεβείς, στην οποία παγίδα έχουν πέσει και πολλοί άγιοι της Παλαιάς και της Kαινής Διαθήκης και σε πολλά ιερά κείμενα ζητούν τη τιμωρία των ασεβών, διότι ο Θεός δεν θέλει να τιμωρήσει κανένα, δεν είναι στη φύση της αγιότητας του να τιμωρεί, αλλά να σώζει! Απλά ζητάει από τους δίκαιους να γίνουν ακόμη δικαιότεροι, να μη πέσουν σε κανένα παράπτωμα εάν είναι δυνατόν, από δε τους ασεβείς ζητάει μετάνοια ώστε δια της μετανοίας να συγχωρηθούν όλα τα ανομήματα και αμαρτήματα τους και γενικά από όλους μας ζητάει ταπείνωση και μετάνοια, όμως όσοι δεν μετανοήσουν για τη κακία τους στο τέλος οι ίδιες οι ανομίες τους και οι αμαρτίες τους θα τους οδηγήσουν στην απώλεια και στην έξωση τους από τη βασιλεία των ουρανών. Και με αυτή την έννοια εξηγείται γιατί οι ασεβείς ευημερούν και όλα τους πάνε ευνοϊκά ενώ είναι σκληροί στη γλώσσα και άρπαγες, γιατί θέλει να δείξει την ευσπλαγχνία του και το έλεος του στους αμαρτωλούς, ενώ δείχνει αυστηρότητα και φέρνει σε βάσανα και πειρασμούς τους δικαίους για να μην υπερηφανευτούν για τη δικαιοσύνη τους! γιατί η δικαιοσύνη τους δεν είναι δικό τους αποτέλεσμα και δική τους θέληση αλλά του Χριστού που κυριαρχεί στη ζωή τους. Ο Κύριος Ιησούς Χριστος δεν είναι τιμωρός , αλλά είναι ο μοναδικός Σωτήρας!

Κωνσταντίνος Στρατής άμισθος ψάλτης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ. Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ Κεφάλαιο 15 και στίχοι από 11 έως 32.

Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους· καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι! ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱὸς· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησεν, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρὶ· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ· ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν· εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ ευρέθη.

Ερμηνευτικά σχόλια Κωνσταντίνου Στρατή.

Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου οι άγιοι Πατέρες επέλεξαν το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της παραβολής το ασώτου υιού. Το κύριο θέμα της παραβολής αυτής του Ιησού Χριστού είναι η μετάνοια του αμαρτωλού ασώτου ανθρώπου και η πλήρης αποδοχή του από τον ελεήμονα και ευσπλαγχνικό και συγχωρητικό Πατέρα του, ο οποίος τον δέχεται με την μεγαλειώδη πατρική του αγάπη γιατί ο Θεός είναι αγάπη.

Αγαπητοί μου φίλοι με την παραβολή του αυτή ( και μέσα σε 21 μόλις στίχους) ο Ιησούς Χριστός θέλει να μας τονίσει τρία ουσιώδη ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με τη σωτηρία των ψυχών μας.

Το κεντρικό πρόσωπο της παραβολής αυτής είναι ο Πατέρας Θεός και η μεγαλειώδης, χωρίς όρια, και απέραντη αγάπη Του προς το μετανοημένο παιδί Του.

Μετά έχουμε το πρόσωπο του ασώτου υιού του νεώτερου σε ηλικία, του παιδιού του Θεού δηλαδή, το οποίο σε κάποια στιγμή της ζωής του, φεύγει από το σπίτι του Πατέρα του, ζει μια άσωτη ζωή, κατασπαταλά την "περιουσία" του τουτέστιν όλα τα πνευματικά του χαρίσματα, έρχεται σε ανείπωτη ένδεια, συνέρχεται, μετανοεί, και επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι.

Ο άσωτος υιός συμβολίζει ολους τους ανθρώπους, οι οποίοι απομακρύνονται από το Θεό, φεύγουν από την Εκκλησία του, ζουν μιαν άσωτη ζωή, όμως κάποτε μετανοούν και επιστρέφουν και γίνονται αποδεκτοί από τον Θεό εξ αιτίας της μεγαλειώδους του αγάπης προς τον αμαρτωλό άνθρωπο.

Και τελευταία έχουμε τον αδελφό του ασώτου τον μεγαλύτερο σε ηλικία, ο οποίος ενώ φαινομενικά είναι ένα καλό παιδί, ενας καλός άνθρωπος,που φαινομενικά κάνει πάντα το σωστό ενώπιον του Θεού, όμως μέσα του είναι στεγνός από αγάπη, και αντί να χαρεί από την επιστροφή του αδελφού του, αυτός θυμώνει και δεν συμμετέχει στη γενική χαρά για τη μετάνοια του αδελφού του. Ίσως σας φανεί περίεργο, αλλά η παραβολή του ασώτου είναι συνέχεια της παραβολής του τελώνου και του Φαρισαίου.

Βλέπετε οτι το Τριώδιο ανοίγει με την παραβολή του τελώνου και του Φαρισαίου, γιατί μέσω αυτής της παραβολής ο Χριστός μας διδάσκει την ταπείνωση, που είναι ο πρώτο σκαλοπάτι για τη σωτηρία μας.Το δεύτερο σκαλοπάτι που ακολουθεί στη δεύτερη Κυριακή του τριωδίου είναι η μετάνοια που είναι το κεντρικό μήνυμα της παραβολής του ασώτου υιού, γι΄αυτό το λόγο οι πατέρες της Εκκλησίας μας εθέσπισαν ώστε τις δυο πρώτες Κυριακές του Τριωδίου να ακούμε αυτά τα δύο Ευαγγελικά αναγνώσματα,που αναφέρονται πρώτα στη ταπείνωση και μετά στη μετάνοια. Και συγκεκριμμένα μπορούμε να παρομοιάσουμε τον Φαρισαίο της παραβολής του Τελώνου και Φαρισαίου με τον αδελφό του ασώτου στην παραβολή του ασώτου υιού. Και τα δύο αυτά πρόσωπα είναι στεγνά από αγάπη, προβάλλουν μπροστά στο Θεό τα καλά τους έργα, ο μεν φαρισαίος με έπαρση προσεύχεται προβάλλοντας τον εαυτό του σαν τον καλύτερο και δικαιότερο άνθρωπο, λέγοντας δεν είμαι σαν αυτόν τον τελώνη, ο δε αδελφός του ασώτου κάνει ακριβώς το ίδιο και αυτός προβάλλει τα καλά του έργα μπροστά στον Θεο,λέγοντάς του: σου δουλεύω τόσα χρόνια κλπ, θεωρώντας οτι είναι ανώτερος από τον άσωτο αλλά μετανοημένο αδελφό του.

Από την άλλη μεριά έχουμε τον αμαρτωλό και άσωτο υιό ο οποίος όμως συνέρχεται, μετανοεί και επιστρέφει προς τον Θεό, λέγοντας του " Δεν είμαι άξιος να λέγομαι παιδί σου, κάμε με σαν ένα από τους υπηρέτες σου". Ο άσωτος υιός ομοιάζει με τον αμαρτωλό τελώνη, ο οποίος κάνει ακριβώς ο ίδιο, συνέρχεται, μετανοεί και επιστρέφει προς τον Θεό λέγοντάς του" Θεέ μου δείξε έλεος σε μένα τον αμαρτωλό."

Ας προσέξουμε ένα σημείο της παραβολής στην αρχή της.. Λέει ο νεώτερος υιός στον πατέρα του.. "Πατέρα δός μου το μέρος της περιουσίας που μου ανήκει".Ας προσέξουμε καλά αυτή τη πρόταση, γιατί η αμαρτία και η ασωτία του νεώτερου υιού αρχίζει από αυτή την πρόταση..

Τίποτα δεν μας ανήκει μπροστά στο Θεό, όλα είναι δικά του.. όλα όσα έχουμε και διαχειριζόμαστε ανήκουν σε αυτόν.. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε στο Θεό .."δος μου αυτό που μου ανήκει!.. Επαναλαμβάνω οτι τίποτα δεν μας ανήκει. Δεν μας ανήκουν ούτε τα σπίτια, ούτε τα χωράφια, ούτε τα χρήματα, ούτε τα τάλαντα που τυχόν έχουμε, ούτε οι υψηλές θέσεις που μπορεί να έχουμε στην πολιτική, ή ακόμη και στην Ιερωσύνη. . Ολα είναι δώρα του Θεού προς εμάς και απαιτεί από εμάς να τα διαχειρόμαστε με ταπείνωση και πάντα για τη δική του δόξα, και τούτο φαίνεται ξεκάθαρα όταν μας κατεβάζουν γυμνούς στον τάφο..

Έτσι λοιπόν ο άωτος υιός πήρε από τον πατέρα του αυτά που του "ανήκαν". Και τι τα έκανε? Από τη στιγμή που θεώρησε ότι ήταν δικά του, τα κατασπατάλησε ζώντας μιαν άσωτη και αμαρτωλή ζωή.

Βλέπετε τί κάνουμε εμείς οι προσωρινοί άνθρωποι? Απαιτούμε από τον ύψιστο Θεό αυτό που μας ανήκει. Και επίσης το απαιτούμε αυτό που μας ανήκει και από τον συνάνθρωπό μας, από τον συγγενή μας, , από τον γνωστό μας, από τον πλησίον μας. Πολλές φορές απαιτούμε αυτό που μας "ανήκει" σύροντας τον άλλον άνθρωπο σε πολυετείς δικαστικές διαμάχες για επουσιώδη πράγματα "που μας ανήκουν", Ξεχνάμε ότι τίποτα δεν μας ανήκει , γιατί τίποτα δεν φέραμε δικό μας πάνω στη γη, και τίποτα δεν θα πάρουμε μαζί μας όταν θα μας θάψουν μέσα στη γη, ή αν μας αποτεφρώσουν στα αποτεφρωτήρια και σκορπίσουν τη στάχτη μας πάνω στη γη.

Και έτσι λοιπόν ο άσωτος άνθρωπος αφού πάρει αυτό που του ανήκει το κατασπαταλά και καταλήγει στο τέλος να ζει μαζί με τους χοίρους, να τρώει μαζί τους και να τρώει και από το φαΐ τους. Αλλά και ο μεγαλύτερος αδελφός του ασώτου δεν βρίσκεται σε καλύτερη πνευματική κατάσταση, μολονότι δεν έχει φύγει από το σπίτι του πατέρα του, τουτέστιν από την Εκκλησιά του. Εκτελεί όλα τα θρησκευτικά του καθήκοντα, προσεύχεται, οπως ο φαρισαίος, προσκυνάει έως εδάφους τις άγιες εικόνες, ίσως και να ψάλλει, και όμως μέσα του είναι στεγνός από αγάπη και από χαρά.ζει συνεχώς μέσα στην κατήφεια και στη θλίψη.. Και ενώ ο Θεός θυσιάζει από τη χαρά του το πιο καλοθρεμμένο μοσχάρι, που συμβολίζει τη θυσία του Ιησού Χριστού , κάνει μέγα δείπνο από η μεγάλη Του χαρά για την μετάνοια και επιστροφή του άσωτου παιδιού του, αυτός ο αδελφός του,το καλό παιδί,τί κάνει ? γογγύζει και διαμαρτύρεται κατά του Θεού, θυμώνει και δεν θέλει να συμμετέχει στο δείπνο. Και ενώ είναι μπροστά του το σιτευτό μοσχάρι, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου, αυτός γογγύζει, γκρινιάζει και κάνει παρατηρήσεις στο Θεό στον πατέρα του, οτι ούτε ένα κατσικάκι δεν του έδωσε.

Αλλά ο Θεός δεν αρκείται μόνον στο να σφάξει το σιτευτό μοσχάρι δηλαδή να θυσιάσει τον μονογενή του Υιό υπέρ της σωτηρίας του κόσμου, αλλά ντύνει τον μετανοημένο αμαρτωλό άνθρωπο, οπως έντυσε με δερμάτινους χιτώνες τον Αδάμ και την Εύα. Τους ντύνει με την πρώτη και την καλύτερη στολή της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής, τους δίνει το δακτυλίδι οπως δίνει ο γαμπρός το δακτυλίδι στη νύμφη του, συμβολίζοντας την αιώνια ένωση του πρώην αμαρτωλού ανθρώπου με τον Θεό., του δίνει παπούτσια που δεν παλιώνουν ώστε με αυτά να περπατά μέσα στα αγκάθια του επίγειου δρόμου του, να περπατά μέσα στα αμαρτωλά έθνη για να μεταφέρει το ζωοποιό άγγελμα του Ευαγγελίου του Χριστού.

Αγαπητοί μου φίλοι, όλοι οι άνθρωποι απανταχού της γης, βρισκόμαστε είτε στη θέση του ασώτου, είτε στη θέση του αδελφού του. Δύο είναι οι μεγάλες κατηγορίες των ανθρώπων μπροστά στο Θεό. Είναι οι άσωτοι που όμως μετανοούν και σώζονται και επιμένουν να βρίσκονται στο δύσκολο και ανηφορικό δρόμο του Χριστού έως του τέλους της επίγειας ζωής τους, και είναι αυτοί οι οποίοι ομοιάζουν με τον αδελφό του ασώτου.. αυτοί δεν είναι άσωτοι, φαινομενικά είναι καλοί άνθρωποι , εκκλησιάζονται τακτικά, εκτελούν όλους τους τύπους των θρησκευτικών καθηκόντων τους,κάνουν λειτουργίες, είναι θρήσκοι, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται πολύ μακρυά από την χάρη και το έλεος του Θεού, αυτοί είναι οι συνεχώς γκρινιάριδες, που δεν έχουν ειλικρινή χαρά και αγάπη για τον αδελφό τους, και ο,τι και αν κάνουν, το κάνουν για να δοξασθούν από τους ανθρώπους και όχι από τον Θεό.Θα ήθελα να συμπληρώσω λίγα ακόμη σχετικά με τη συνάντηση του μετανοημένου αμαρτωλού πρώην ασώτου υιού με τον πατέρα του... Ενώ λοιπόν ακόμη ο άσωτος ήτανε μακριά, ο πατέρας του τον είδε και έτρεξε πρώτος και τον προϋπάντησε και τον καταφίλησε, συγχωρώντας τον.

Ας προσέξουμε και κάτι άλλο .. δεν του έκαμε παρατηρήσεις ο πατέρας του, ούτε τον επέκρινε, ούτε τον μάλωσε για την πρότερη κακή διαγωγή του, ούτε τον ερώτησε "Τί έκαμες την περιουσία που σου έδωσα?".

Αλλά τι κάνει ο Θεός? Τον ασπάζεται, τον ευλογεί, τον συγχωρεί, σφάζει το πιο καλοθρεμμένο μοσχάρι, του δωρίζει δακτυλίδι, τον ντύνει με τα πρώτα και καλύτερα, ρούχα, του δίνει παπούτσια .

Και ενώ ο άσωτος επιστρέφει γυμνός, ταλαιπωρημένος, διψασμένος, νηστικός, ο πατέρας του εξ αιτίας της υπέρτατης αγάπης του προς το παιδί του, του προσφέρει τα πάντα.

Αγαπητοί μου φίλοι αυτός ο Θεός της αγάπης, είναι και δικός μας Πατέρας. Αυτός μας περιμένει να κάνουμε το πρώτο βήμα της επιστροφής μας που είναι η ταπείνωση. Βλέπετε ο άσωτος υιός πέρασε από το ευλογημένο στάδιο της ταπείνωσης, όταν έφτασε να τρώει μαζί με τους χοίρους. Τότε κατάλαβε ότι στο σπίτι του πατέρα του θα ήταν πολύ καλύτερα, έτσι ταπεινώθηκε, και η ταπείνωσή του τον οδήγησε στη μετάνοια... και έτσι είπε στον πατέρα του " Πατέρα, δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι παιδί σου, κάμε με σαν έναν από ους δούλους σου". δούλος ζητάει να γίνει, και ο Θεός του χαρίζει τα πάντα, για να ζήσει μια ευλογημένη ζωή μέσα στο σπίτι ου πατέρα του σαν παιδί του που είναι, και εν κατακλείδι του χαρίζει την αιώνια ζωή.

Κωνσταντίνος Στρατής

Ψάλτης στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου

Μεσαριά, Ανδρος.