+ΑΣΗΜΙΝΑ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΜΕΡΟΣ 3

 

Παρασκευή, 4 Νοεμβρίου 2016

Σιγά-σιγά μου έρχονται στη μνήμη μου πράγματα για την αείμνηστη μητέρα μου Ασημίνα Στρατή, η οποία εξεδημησε προς τον Κύριον την 13 Σεπτεμβρίου 2016.
Τα όσα γράφω γιά αυτή τη γυναίκα δεν είναι για να της διαφυλάξω τη μνήμη, αλλά τα γράφω σαν διδάγματα  για  τους νεώτερους.
Η γυναίκα αυτή σχεδόν μέχρι τους τελευταίους μήνες και μέρες  της ζωής της έκανε ανελλειπώς ανακύκλωση στα ελάχιστα σκουπίδια που παρήγαγε. Επειδή ήταν απόλυτα ζωντανός άνθρωπος και πάνω από τα 90 της χρόνια. Μπαστούνι δεν κρατούσε ποτέ, μαγείρευε το φαγητό της, έπλενε στο πλυντήριο τα ρούχα της, έστρωνε ανελλειπώς το κρεββάτι της και είχε απίστευτη τάξη στα πράγματά της και διαχειριζοταν άριστα τη πενιχρή σύνταξη της. Ετσι λοιπόν ξεχώριζε πάντοτε τα ανακυκλώσιμα είδη τα έβαζε σε ξεχωριστές σακκούλες και όταν τα ξεχώριζε μουρμούριζε ( την είχα ακούσει πολλές φορές), και μιλούσε σαν τα μικρά παιδιά όταν παίζουν. Ελεγε λοιπόν " Πρέπει να κάνουμε ανακύκλωση γιατί αυτό είνα καλό για το μέλλον των παιδιών μας" και συνέχιζε ... Αυτό πρέπει να πάει για ανακύκλωση, αυτό όχι. Ξεχωριστά τα χαρτιά, ξεχωριστά ο,τι πλαστικό μπουκάλι κλπ, ξεχωριστά τα γυαλινα που θα πήγαιναν για ανακύκλωση.
Αυτό το έκανε με τα σκουπίδια έως πολύ κοντά στην ημέρα του θανάτου της.
Λέω λοιπόν :  Αν μια γριούλα, μικρή πια το δέμας, που γνώριζε απόλυτα οτι το τέλος της ζωής της είναι πολύ κοντά και έχοντας πλήρη διαύγεια σκεφτότανε το μέλλον των μεταγενεστέρων γενεών μετά απο αυτήν , πόσο περισσότερο πρέπει να φροντίζουμε και να κάνουμε ανακύκλωση εμείς οι νεώτεροι ( τί νεώτεροι δηλαδη και εγώ είμαι πια 70 χρόνων!)
Θα συνεχίσω να γράφω περιστατικά από τη ζωή αυτής της γυναίκας, για παράδειγμα, και για κανένα άλλο σκοπό. Οπως είπα και α΄λλοτε δεν έχει πια ανάγκη αυτή η γυναίκα της ευφήμου μνείας εκεί που βρίσκεται, αλλά ούτε και εγώ που τα γράφω αυτά έχω καμιά ανάγκη ευφήμου μνείας. Τα γράφω για διδακτικούς σκοπούς στους νεώτερους.


Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Ανδρος.