Η ΑΓΙΑ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗ.

 

Μια μεγάλη εορτή κατά το έτος 2014 ή του 2015 , δεν θυμάμαι ποια, αλλά ήταν πολύς κόσμος στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου Μεσαριάς κατά της διάρκεια της Θείας Μεταλήψεως ο παπα Γιάννης κοινωνούσε πολύ κόσμο και παιδιά, μάλλον ήταν και το Δημοτικό Σχολείο Μεσαριάς. Κατά τη διάρκεια της Θείας Μεταλήψεως έψαλλα συνεχώς επαναλαμβανόμενο το " Του Δείπνου σου του Μυστικού κλπ , οπως αναφέρεται και στο εγκόλπιο αναγνώστου η συνεχής επαναληψη του, έως ότου κοινωνήσουν άπαντες. Σε μια στιγμή ο παπα Γιάννης σταματάει να τη Θεία Κοινωνία και απευθυνόμενος προς το ψαλτήρι μου είπε " όλο τα ίδια θα λες, πες και κάτι άλλο" κάπως έτσι μου μίλησε κάνοντας και τις χαρακτηριστικές κινήσεις του χεριού του. Βεβαίως ως Ιερέας είχε το δικαίωμα να μου το πει αυτό και να μου ζητήσει να ψάλλω ή τις καταβασίες της ημέρας ή κάτι άλλο, αφού μάλιστα μου είχε δείξει τόσο μεγάλη αγάπη, με είχε συγχωρήσει για τη πρώτη φορά και ήξερα πως πάντα με αγαπούσε.. Αλλά δυστυχώς λειτούργησε και πάλι ο κακός και αμαρτωλός εγωϊστικός χαρακτήρας μου, θύμωσα πολύ και όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία με οργίλο ύφος του είπα " Πάλι τα ίδια παπα Γιάννη? Δες εδώ τί γράφει το εγκόλπιο, ότι το τροπάριο μετανοίας είναι συνεχώς επαναλαμβανόμενο κλπ. Ήταν τέτοιο το ύφος μου που ο καϋμένος ο παπα Γιάννης φοβήθηκε πως θα ξαναφύγω και αυτή τη φορά οριστικά. Και οπως ήμουν όρθιος μπροστά του, γονάτισε και έπεσε στα πόδια μου ζητώντας μου συγχώρηση και μάλιστα ακόμη ντυμένος με τα Ιερατικά Του άμφια. Επαθα το σοκ της ζωής μου, λες και έπεσε ο ουρανός και με πλάκωσε έμεινα άφωνος , ούτε μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου, ήταν τόσο μεγάλη η έκπληξη μου για την ανοχή και τη ταπείνωση αυτού του Ιερέα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να με διώξει από το Ιερό, σαν αχρείο και άχρηστο και αγνώμονα και με κακό χαρακτήρα άνθρωπο, όπως ήμουν τότε.. Με δάκρυα στα μάτια του ζήτησα να με συγχωρήσει. Ο παπα Γιάννης βέβαια με συγχώρησε και πάλι , όπως και τη πρώτη φορά, και μετά από λίγο καιρό μου δώρησε τον Ιερατικό του Σταυρό, δείγμα της συγχώρησης του. Ο,τι και να πω είναι λίγο (γιατί δεν έχω τα κατάλληλα λόγια) γι΄αυτό τον άγιο Ιερέα του Υψίστου Θεού, να είναι αιωνία η μνήμη του. Γι΄αυτό και στα εννιαήμερα του παπα Γιάννη που έγιναν στο Ι.Ν. Γεννήσεως της Θεοτόκου στην Κουμανή στις 8 Σεπτεμβρίου 2020 στην ομιλία μου είπα μεταξύ των άλλων τα εξής : "Με τέτοια παρακαταθήκη που μας άφησε ο παπα Γιάννης, θα έπρεπε να είμαστε οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε, και ο χειρότερος όλων είμαι εγώ"

Ομως ύστερα από τη δεύτερη συγχώρηση του παπα Γιάννη, κατάλαβα οτι ή πρέπει να γίνω αληθινός Χριστιανός ή οτι θα παραμείνω ένα μεγάλο μηδενικό μπροστά στα μάτια του παντοδύναμου Θεού, Ενα είναι βέβαιο οτι η διπλή συγχώρηση του παπα Γιάννη με έκανε διαφορετικό άνθρωπο από ότι ήμουν πριν..

Κωνσταντίνος Στρατής

ψάλτης στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Μεσαριάς.

Όλες οι αντιδράσε