ΤΟ NAYTIKO ΠΟΙΗΜΑ CROSSING THE BAR TOY ΑΓΓΛΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ALFRED TENNYSON (ερμηνεία και σχολιαστική ανάλυση από τον Κωνσταντίνο Στρατή πρώην πλοίαρχο Ε.Ν)) .

 

Crossing the bar. 

                     1
  Sunset and evening star,
  And one clear call for me!
And may there be no moaning of the bar,
  When I put out to sea,

                      2
But such a tide as moving seems asleep,
    Too full for sound and foam,
When that which drew from out the boundless deep
    Turns again home.

                       3

Twilight and evening bell,
And after that the dark!
And may there be no sadness of farewell,
    When I embark.

                        4

For tho' from out our bourne of Time and Place
    The flood may bear me far,
I hope to see my Pilot face to face
    When I have crossed the bar.




Μετάφραση.

                                1
Δύση του ήλιου, και φάνηκε το βραδινό αστέρι,
Και ένα καθαρό κάλεσμα για μένα!

    Και μπορεί να μην υπάρχει βογγητό στα αβαθή (BAR) * (1)
Όταν έβαλα μπροστά για την
ανοικτή θάλασσα. 

                                       2
Αλλά μια τέτοια παλίρροια καθώς κινείται φαίνεται κοιμισμένη,
γεμάτη από ήχο και αφρό,

Όταν αυτό που άντλησε από έξω από το χωρίς όρια βάθος
το γυρίζει πάλι πίσω προς το σπίτι.

                                     3
Λυκόφως, και χτυπάει η βραδινή καμπάνα,

    Και μετά από αυτό το σκοτάδι!

    Και μπορεί να μην υπάρχει θλίψη του αποχαιρετισμού,

    Όταν εγώ μπαρκάρω  * (2) 

                                      4
Για αυτό  έξω από τα όρια μας του Χρόνου και  του Χώρου,

η πλημμυρίδα * (3) , μπορεί να με φέρει μακριά,

ελπίζω να δω τον Πιλότο μου πρόσωπο με πρόσωπο,

oταν έχω πια θα έχω διασταυρώσει-περάσει  τα αβαθή, (και έχω πια βγει στον ανοικτό,         ατελείωτο και χωρίς όρια βάθους ωκεανό)


*Σημειώσεις του μεταφραστή ( Κωνσταντίνου Στρατή). .
* (1)..|(* bar =εκεί που συνορεύει το δέλτα του ποταμού με το ανοικτό πέλαγος και κατά κανόνα ο βυθός είναι αμμώδης ως δεχόμενος προσχώσεις από τους μεγάλους πλωτούς ποταμούς.  

Για τη διέλευση μεγάλων πλοίων από τα λεγόμενα bar που είναι ναυτικός όρος στους ναυτικούς χάρτες, έχουν ανοιχτεί δίαυλοι, τους οποίους οι βυθοκόροι συνέχεια βαθαίνουν για να διατηρούνται στο επιθυμητό βάθος δια μέσου των οποίων ταξιδεύουν ακόμη και φορτωμένα πλοία κατά την ώρα της παλίρροιας της πλημμυρίδας ( High water)  όπου  θα έχουν το μεγαλύτερο βάθος., 

* (2).  embark=μπαρκάρω=επιβιβάζομαι στο πλοίο για το ταξίδι
* (3)    το ανώτατο όριο της παλίρροιας=flood, 

Σχόλια.

Το ποίημα αυτό το έγραψε ο Alfred Lord Tennyson το 1889.
Ο ποιητής χρησιμοποιεί μια εκτεταμένη μεταφορά και αντιπαραβάλλει το θάνατο με το πέρασμα αμμώδους αβαθούς (BAR) ανάμεσα στη παλίρροια της ζωής με την ανερχόμενη πλημμυρίδα, και του ωκεανού που βρίσκεται πέρα από το θάνατο και τον αναφέρει σαν "χωρίς όρια βάθος", όπου εκεί όλοι μας ανεξαιρέτως επιστρέφουμε στο αληθινό μας σπίτι.

Ο  Tennyson έγραψε αυτό το ποίημα μετά από μια σοβαρή ασθένεια και ενώ βρισκόταν στη θάλασσα και ταξίδευε (ίσως ως ναυτικός) , γι΄αυτό και χρησιμοποιεί ναυτικούς όρους.
Η εκτεταμένη μεταφορική έννοια αυτού του περίφημου ποιήματος παρουσιάζει το γαλήνιο και ασφαλές ταξίδι  με τη βοήθεια του Πιλότου μας από τη ζωή δια μέσου του θανάτου προς το αληθινό και μόνιμο σπίτι μας που είναι η επουράνια βασιλεία του Χριστού.

Ο Πιλότος είναι μεταφορικά ο Θεός, τον οποίον ο ποιητής ελπίζει να συναντήσει κατά πρόσωπο.
Ο Tennyson εξήγησε " Ο Πιλότος είναι πάνω στο πλοίο όλο το χρόνο, αλλά στο σκοτάδι δεν τον βλέπουμε... Αυτός είναι  Θεϊκός και Αόρατος, ο Οποίος πάντα καθοδηγεί το πλοίο της ζωής μας."

Οπως είπα ο Tennyson χρησιμοποιεί στοιχεία από το ταξείδι ενός πλοίου που ξεκινάει από ένα λιμάνι μέσα σε ένα πλωτό  ποταμό όπου έχει παλίρροια, περνάει το δέλτα του ποταμού κατά τη διάρκεια της πλημμυρίδας της παλίρροιας ( High water), περνώντας το bar στις εκβολές του πλωτού ποταμού και βγαίνει στον ανοικτό και απέραντο  ωκεανό.

Πάνω στο πλοίο, αν και δε φαίνεται, είναι πάντα ο Πιλότος δηλαδή ο ίδιος ο Θεός, που ρυθμίζει τα πάντα και Αυτός χαράσσει τη πορεία του πλοίου, όπου στο κροσσάρισμα- διασταύρωση= πέρασμα του bar, όλοι μας μεταβαίνουμε από την επίγεια φθαρτή ζωή στην αιώνια άφθαρτη ζωή, που στο ποίημα του ο Tennyson, την παρουσιάζει μεταφορικά σαν ένα ωκεανό με ατέρμονο βάθος.
Στη διαθήκη του ο Tennyson έγραψε στο γιο του να δημοσιεύσει το ποίημα αυτό τελευταίο στη συλλογή του. Οι στίχοι αυτού του θαυμάσιου ποιήματος ήρθαν σε μια στιγμή στο μυαλό του και δεν έκαμε κόπο για να το σκεφτεί και να το γράψει, οπως είχε πει ο Tennyson στο γιο του..

Εχει λυρικές εικόνες το ποίημα με τη δύση του ηλίου, το λυκόφως, το σκοτάδι που συμβολίζει τον επερχόμενο θάνατο, τη καμπάνα του πλοίου που μετρούσε κάποτε το χρόνο για τις βάρδιες στη γέφυρα, και τί άλλο εκτός από μια βάρδια, είναι η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη; 
Το ποίημα έχει 4 στροφές και οι στίχοι στη κάθε στροφή είναι δυσανάλογοι σε μήκος και εναλλάσσονται ως προς την ποσότητα των συλλαβών, παρά ταύτα δίνουν μια μεγαλοπρέπεια στο άκουσμα του ποιήματος, το οποίο έχει μελοποιηθεί πολλές φορές κατά καιρούς από μεγάλους μουσικούς.

Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Ανδρος.
συντ. πλοίαρχος 
και ερασιτέχνης  ψάλτης στον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Μεσαριάς Ανδρου.

Υ/Γ
Η αρχική δημοσίευση της εργασίας μου αυτής έγινε την 21 Αυγούστου 2015