Οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

 Οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ. Ο πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται, ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· Ο δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα. Ιωάννου Γ΄, 14-21

Ερμηνευτική σχολιαστική ανάλυση.. Μέρος 1

Οι πιο πάνω στίχοι είναι η καρδιά , το κέντρο του Ευαγγελίου του Χριστού. Εδώ αποκαλύπτεται πλέον φανερά η απεριόριστη αγάπη του Θεού για τον κόσμο που δημιούργησε. Με τη λέξη κόσμος ο Ευαγγελιστής Ιωάννης θεωρεί το σύνολο των ανθρώπων που πέρασαν και πρόκειται να περάσουν από τη γη μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Τόσο πολύ λοιπόν τους αγάπησε όλους τους ανθρώπους , ενώ ήταν και είναι βυθισμένοι μεσα στην αμαρτία, ώστε παρέδωσε στο Σταυρικό θάνατο τον μονογενή του Υιό, που είναι και Υιός του Ανθρώπου, δηλαδή τον Θεόν και Άνθρωπον Ιησούν Χριστόν, τον ύψωσε πάνω από τη γη κρεμώντας τον πάνω στο Σταυρό, ώστε να μη χαθεί κανένας που πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή.

Ο Θεός ετοίμασε το έργο της σωτηρίας μας αλλά έβαλε μία προυποθεση, Ποια είναι αυτή; Να δεχτούμε αυτό το δωρεάν και κατά χάρη έργο της Σωτηρίας μας . Και πώς το δεχόμαστε; Με τη πίστη μας στο Χριστό! Και γιατί απαιτείται η πίστη μας; Για να διατηρηθεί η προδιαγραφή με την οποία μας δημιούργησε, να έχομε το αυτεξούσιο , δηλαδή να είμαστε ελεύθεροι να πιστέψομε σε Αυτόν ή να τον απορρίψομε. Άρα λοιπόν το θεμέλιο της σωτηρίας μας είναι ο Σταυρικός θάνατος του Χριστού, αν όμως πιστέψομε σε Αυτόν. Και πώς θα πιστέψομε αν δεν ακούσομε γι΄Αυτόν; Και εδώ έρχεται το μέγα έργο της Ιεραποστολής. Όλοι μας πρέπει να γίνομε απόστολοι του Χριστού, να μιλήσομε και να γράψομε για το Χριστό, ώστε όσοι ακούσουν , αν και το θελήσουν να πιστέψουν σε αυτόν για να σωθούν!.

Όμως η εν Χριστώ σωτηρία που απολαμβάνει ο πιστεύσας στο Χριστό, δεν είναι σωτηρία μόνον για μετά το θάνατο του. Διότι η σωτηρία του ανθρώπου που πίστεψε στο Χριστό αρχίζει από τώρα! Ναι, αγαπητοί διαδικτυακοί φίλοι, από τώρα σωζόμαστε αν πιστέψομε στο Χριστό. Πάνε όλα τα παλιά, εκείνα που πριν πιστέψομε στο Χριστό που τα θεωρούσαμε πολύ σπουδαία και μεγάλα, τ΄ωρα μετά την απόφαση μας να πιστέψομε στο Χριστό , μας φαίνονται πια επουσιώδη και ασημαντα! Δεν θεωρούμε πια τον υλικό πλούτο μεγάλη αξία, αλλά μεγάλη αξία θεωρούμε την ειρήνη του Χριστού! Δεν θεωρούμε μεγάλη αξία τη δόξα και τη καλή φήμη των ανθρώπων για το άτομο μας, αλλά μεγάλη αξία θεωρούμε τη χαρά του Χριστού μέσα στη ασημαντότητα μας και μέσα στη ταπείνωση μας! Δεν θεωρούμε σπουδαία την οικογένεια μας, αλλά θεωρούμε πολύ πιο σπουδαία την εν Χριστώ αδελφότητα , τη σύμπνοια και την ομόνοια και την ενότητα όλων των αδελφών Χριστιανών, που αποτελούμε όλοι μια πολύ μεγαλύτερη εν Χριστώ οικογένεια, πολύ μεγαλύτερη από τη προσωπική μας οικογένεια.....

Συνεχίζεται

Κωνσταντίνος Στρατής

Όλες