Δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας.

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ Κεφάλαιο 15 και στίχοι από 11 έως 12. Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας.

ΣΧΕΤΙΚΟ : Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ.

"Πάτερ Δος μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας"

και σε μετάφραση :

Πατέρα δος μου αυτό κομμάτι της περιουσίας ή ουσίας που μου ανήκει

Σχόλια Κωνσταντίνου Στρατή για την πιο πάνω φράση του ασώτου υιού.

Για την παραβολή του ασώτου υιού, ήδη σε προηγούμενη ανάρτησή μου έχω κάνει εκτενή σχόλια, όμως θα ήθελα σήμερα να παραμείνω και να σχολιάσω ακόμη περισσότερο, με λεπτομερή παραδείγματα, μια φαινομενικά απλή πρόταση της παραβολής αυτής του Χριστού, η οποία όμως έχει βαθύτατο νόημα, επειδή όλο το παγκόσμιο πρόβλημα των πολέμων εκεί ακριβώς συνίσταται στο "Δός μου αυτό που μου ανήκει".

Ο Ιησούς Χριστός στις παραβολές του χρησιμοποιεί πάντα έναν πολύ συνεπτυγμένο λόγο, ώστε σε ελάχιστες γραμμές να υπάρχουν μέσα πάρα πολλά κρυμμένα μηνύματα και νοήματα.

Όμως ας δούμε από πιο κοντά αυτή την απλή πρόταση που κάνει ο νεώτερος υιός στον Πατέρα Του δηλαδή στο Θεό.

.. " Πατέρα. του λέει, δος μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει" . Και ο Πατέρας του εκτελεί την επιθυμία του παιδιού του, χωρίς καμία αντιλογία.

Δείτε την αυθάδη αξίωση ενός νέου ανθρώπου....... "Δός μου αυτό που μου ανήκει"....και πίσω από αυτή του την αξίωση είναι κρυμμένη η αμαρτωλή του θέληση, να ζήσει μια άσωτη ζωή και να κατασπαταλήσει τον πλούτο του Πατέρα Του, που κατά τη γνώμη του "του ανήκει". Όλα τα μετέπειτα προβλήματα του προήλθαν από αυτή του την απαίτηση. Ηλπιζε ότι θα ζήσει μια άσωτη και αμαρτωλή ζωή κατασπαταλώντας την πατρική του περιουσία, και ότι αυτή δεν θα τελείωνε ποτέ, και φυσικά στο τέλος έμεινε ρακένδυτος, γυμνός στον παγωμένο χιονιά της ζωής, νηστικός, πεινασμένος, διψασμένος, άνθρωπος που τον αποστρέφονταν οι πάντες, κανένας δεν του έδιδε τίποτα για να φάει και κατέληξε να προσπαθεί να κλέψει την τροφή από τους χοίρους.

Αγαπητοί μου φίλοι, ας προσέξουμε καλά αυτήν την αμαρτωλή απαίτηση και αξίωση .. " Δός μου αυτό που μου ανήκει".. με το σκοπό να το κατασπαταλήσει σε μια άσωτη ζωή.

και δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι εκφράζουν αυτή την αμαρτωλή απαίτηση και αξίωση και από τους συνανθρώπους τους, και εκτός από τους γονείς τους την απαίτηση αυτή την εκφράζουν και προς τα αδέλφια τους , και προς ολους από όπου μπορούν να αποκομίσουν "αυτό που τους ανήκει".. Με καλά κρυμμένη μέσα τους την φοβερή αμαρτία της ζηλοτυπίας. σκέπτονται.... γιατί ο αδελφός μου να έχει πιο πολλά πολλά από εμένα? εγώ θέλω να είμαι ο πλούσιος και ο αδελφός μου να είναι ο φτωχός.. γι΄αυτό θα του αφαιρέσω με κάθε τρόπο αυτό που έχει.... αυτό το σκέπτονται τη νύχτα στο κρεββάτι τους και μόλις ξημερώσει η μέρα του Θεού, αυτοί αντί να δοξολογήσουν το Θεό, τρέχουν οπουδήποτε για να εξοντώσουν και να καταστρέψουν τον αδελφό τους με όποιο μέσον και τρόπο μπορούν. Και έτσι λοιπόν λένε με απόκοσμη στριγγή και δαιμονική φωνή ..."Δός μου αυτό που μου ανήκει! δος μου αυτό που μου ανήκει! δός μου αυτό που μου ανήκει".....Είναι η στριγγή απόκοσμη φωνή του πλεονέκτη και φιλάργυρου ανθρώπου, είναι η φωνή του ασώτου υιού. Απαιτούν από τον αδελφό τους το χωράφι του και του το αφαιρούν εκτελώντας την αδικία, αλλά και ο αδελφός τους ο αδικημένος δεν είναι καλύτερος. Παύει για όλη του τη ζωή να μιλάει στον αδελφό του, μισώντας τον έως θανάτου, γιατί του αφαίρεσε το χωράφι, οπως μίσησε ο μεγαλύτερος αδελφός του ασώτου τον αδελφό του, και δεν ήθελε να συμμετέχει στη χαρά της μετάνοιας του και της επιστροφής του, αυτά συμβαίνουν εφ΄ όλου του προσώπου της γης από όλους τους κατοίκους της, εκτός εξαιρέσεων, όσων έχουν καταλάβει και εννοήσει το μήνυμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Αποκόπτονται από τους γονείς τους,τους μισούν εάν κατά τη γνώμη τους τους αφαίρεσαν το μέρος της περιουσίας που κατά τη γνώμη τους τους ανήκε και το έδωσαν στον αδελφό τους ή το έκαναν δωρεά σε ένα ίδρυμα.

Μισούν και μισούνται για όλη τους τη ζωή, για ένα χωράφι, για ένα σπίτι, ή για ένα πλοίο αν τυχαίνει τα δυο αδέλφια να είναι υιοί πλοιοκτήτου, αλλά ακόμη και αν είναι φτωχοί αγρότες συμβαίνει το ίδιο μπορεί να αλληλομισηθούν για την κυριαρχία ενός χωραφιού, ή ενός σταύλου, ή ενός ρυακιού νερού που χωρίζει τις δυο ιδιοκτησίες., και να μη ξαναμιλήσουν ποτέ μέχρι να πεθάνουν. Και συνεχώς οι μακριά από το Θεό άνθρωποι ωρύονται και ουρλιάζουν σαν τα λιοντάρια και σαν τις ύαινες.. Δος μου αυτό που μου ανήκει. με την απόκοσμη αυτή και στριγγή κραυγή ζουν και πεθαίνουν... "Δος μου αυτό που μου ανήκει", έως του νεκρικού τους κρεβατιού και της κατάβασής τους στο τάφο.

Δός μου αυτό που μου ανήκει! Και έτσι καταλήγουν σε πολυετείς δικαστικές διαμάχες... δικηγόροι, δικαστήρια, μάρτυρες , χαμένος πολύτιμος χρόνος της ζωής τους που θα έπρεπε να αναλώνεται για τη δόξα του Χριστού, αναλώνεται για να βάλουν στη φυλακή τον αδελφό τους, τον γνωστό τους, ίσως ακόμη και το συγγενή τους για κάτι, οτιδήποτε νομίζουν πως τους ανήκει, χάνουν για πάντα την ειρήνη των ψυχών τους, και χάνουν την ουράνια χαρά που χαρίζει ο Χριστός.

Η μόνη χαρά που τους μένει είναι όταν πεθάνει, ή μπει στη φυλακή ο αντίδικός τους που αυτός τους ζητάει ή αυτοί ζητούν από αυτόν, "αυτό που τους ανήκει" λες και το φέρανε μαζί τους με τη γέννησή τους στον κόσμο, είτε είναι πάμπλουτοι, είτε είναι φτωχοί, ή θα το πάρουν μαζί τους στο τάφο.

Και έτσι οι άνθρωποι " για το επιβάλλον μέρος της ουσίας," δηλαδή το ανήκον μέρος της περιουσίας, καταλήγουν να είναι σκυθρωποί, θλιμμένοι, θυμωμένοι, μονίμως σκυθρωποί, ψυχικά άρρωστοι από το πόνο τους και την αγωνία τους , μισούντες ολους και μισούμενοι από όλους.

"Δος μου αυτό που μου ανήκει"...

1. Σε επίπεδο γειτονικών κρατών για αμφισβήτηση συνόρων που οδηγεί σε πολέμους, σε απώλεια ζωών, σε φτώχεια, σε θάνατο.

"Δός μου αυτό που μου ανήκει," και για ένα αμφισβητούμενο οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, οι άνθρωποι χάνουν τον ύπνο τους, πολλές φορές αγωνίζονται μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, συνεχώς θα μιλούν για αυτό το "χαμένο"πράγμα, που τους αφαίρεσαν, και θα πεθάνουν με αυτή τη θλίψη, για το κατά τη γνώμη τους χαμένο οτιδήποτε υλικό αγαθό.

2. Σε διαπροσωπικό επίπεδο, για τη διεκδίκηση οποιουδήποτε υλικού αγαθού.

3. Σε οικογενειακό επίπεδο, διενέξεις μεταξύ αδελφών για το μοίρασμα της πατρικής ή της μητρικής περιουσίας.

ΕΡΩΤΗΜΑ:

Είναι όμως έτσι τα πράγματα? Μας ανήκει πράγματι κάτι πάνω στη γη? Μας ανήκει πράγματι αυτό που η αδηφαγία μας ονόμασε "περιουσία?"

Αγαπητοί μου φίλοι, στην πραγματικότητα τίποτα δεν μας ανήκει, ούτε μπορούμε να γίνουμε αληθινοί κύριοι σε τίποτα απολύτως πάνω στη Γη. Ένας είναι ο Κύριος των πάντων και αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός και σε Αυτόν ανήκουν τα πάντα, Αυτός είναι ο Κύριος της ζωής μας, η αναπνοή μας ανήκει σε Αυτόν και οποτε θέλει μας την αφαιρεί και ολόκληροι ανήκουμε σε Αυτόν.

Δεν κατέχουμε εμείς τη γη, αντίθετα η γη μας κατέχει ολοκληρωτικά και στο τέλος θα μας απορροφήσει μέσα της, και θα μας κάμει σκόνη και σταχτη .

Σε εμάς δεν ανήκει τίποτα το φθαρτό και επίγειο.

Αυτό που πρέπει να ζητούμε είναι μόνον η αγάπη και το έλεος του Θεού και όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα για τη ζωή μας, Εκείνος θα τα προσθέσει.

Επαναλαμβάνω τίποτα άλλο δεν μας ανήκει ούτε καν ο τάφος μας γιατί και από αυτόν σε 3 έως 5 χρόνια υποχρεωτικά θα μας βγάλουν.

Οι ματαιόδοξοι ανθρώπου αγοράζουν ιδιωτικούς τάφους για να έχουν κτήση στη γη και ως νεκροί! Ούτε καν το μέρος που θα τοποθετηθεί το κασελάκι με τα κόκαλα μας δεν μας "ανήκει", γιατί και από εκεί θα μας βγάλουν, αν κάποιοι απόγονοί μας δεν θέλουν να πληρώνουν λεφτά στο Δήμο για ενοικιο του χώρου που είναι τοποθετημένα τα οστά μας, και θα πετάξουν τα κόκαλά μας μέσα στο χωνευτήριο, εκεί που αδελφωμένα και ανακατεμμένα πια τα κόκαλά μας με τα κόκαλα των "εχθρών μας", θα λιώνουνε σιγά-σιγά και θα σαπίζουν έως ότου γίνουν στάχτη και κονιορτός, εως οτου γίνουν ένα τίποτα, έως ότου ενσωματωθούν και γίνουν κόκκοι χώματος, σαν μην υπήρξαν ποτέ σαν ανθρώπινες υπάρξεις που μισούσαν και εμισούντο ή αγαπούσαν και ηγαπώντο..

Αγαπητοί μου φίλοι, είτε θέλουμε να ενστερνισθούμε αυτές τις αλήθειες και να γίνουμε σωστοί άνθρωποι καθώς μας καλεί ο Χριστός να γίνουμε είτε όχι, η πραγματικότητα δεν αλλάζει.

Όλοι θα κληθούμε μπροστά στον Υψιστο Θεό να δώσουμε λόγο για τις πράξεις μας και αυτό θα το δούμε σε προσεχή μας ανάρτηση για το Ευαγγέλιο της Τελικής Κρίσεως της επομένης Κυριακής όπου ο Χριστός ως φοβερός Κριτής θα κρίνει όλη την οικουμένη και όλους τους ανθρώπους ζώντας και νεκρούς.

Αυτά όλα θέλει να μας τονίσει ο Χριστός με την απλή φράση του ασώτου προς τον πατέρα του "Πάτερ δος μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας," ( Πατέρα δός μου το μέρος της περιουσίας που μου ανήκει!)

Ευτυχώς ακόμη υπάρχει καιρός να ταπεινωθούμε και να μετανοήσουμε.

Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος.

Κωνσταντίνος Στρατής,

ψάλτης Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Μεσαριάς.

Μεσαριά Ανδρος.