+ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

 Ετος 1958 είμαι με τον αείμνηστο Γιάννη Αθανασίου ( (Όπως βλέπομε τη φωτογραφία ο Γιάννης είναι αριστερά και εγώ δεξιά λίγο πιο πίσω), στην Α΄τάξη του τότε εξατάξιου Γυμνασίου Άνδρου, σε εκδρομή στο Μοναστηρι του Αγίου Παντελεήμονος.( Είμαστε τότε 12 χρόνων) Παρατηρείστε την σωματική αδυναμία μου σε αυτή τη φωτογραφία , ΄δεν είχα ούτε να φάω τότε ,είχα μείνει ορφανός από πατέρα στα 9 μου χρόνια ορφανός και ήμουν πάμφτωχος.

Σε όλη του τη ζωή ο Γιάννης Αθανασίου δίδαξε με επιμονή δύο πράγματα : Το Σταυρό και τη Διδασκαλία του Χριστού, επίσης την Αρετή του Σωκράτη. Και ύστερα από πολύ μόχθο ηθικό, ψυχικό, πνευματικό και σωματικό, θα περίμενε κανείς να περάσει ήσυχα και ήρεμα τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όμως ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε άλλα σχέδια γι΄αυτόν για να μας διδάξει με αυτό το τρόπο την υπομονή και τη πραότητα και τη Χριστιανική καρτερία που έδειξε αυτός ο άνθρωπος αντιμετωπίζοντας μια φοβερή εκφυλιστική ασθένεια του νου του και του σώματος του, όμως ακόμη και με αυτό το τρόπο ο Γιάννης ύψωσε τη σημαία του Χριστού για μας δείξει οτι η διδασκαλία του δεν ήταν μόνο λόγια αλλά και έργα στη μεγάλη θλίψη του.... Τον επισκεπτόμουν τακτικά τα τελευταία χρόνια και τον έβλεπα να λυώνει κάθε μέρα, όπως λυώνει το κερί μπροστά στην εικόνα του Χριστού. Ποτέ ένα αχ! ένας αναστεναγμός δεν βγήκε ποτέ από τα χείλη του. Τη τελευταία φορά που τον είδα κάθησα δίπλα του έβαλα το χέρι μου στο μέτωπο του, το πρόσωπο του ήδη είχε πάρει το νεκρικό χρώμα του επικείμενου θανάτου, και έψαλα με τη σειρά τα χαρμόσυνα αναστάσιμα απολυτίκια. Στο απολυτίκιο του Α΄ήχου ( Του λίθου σφραγισθένος) δεν είδα καμμια αντίδραση στις κόρες των ματιών του, στο απολυτίκιο του Β΄ήχου ( Ότε κατήλθες προς το θάνατο, η ζωή η αθάνατος) επίσης καμμια αντίδραση, όμως στο τρίτο απολυτίκιο ( Ευφραινέσθω τα ουράνια, αγαλλιάσθω τα επίγεια), φάνηκε μια αντίδραση κατανόησης και χαράς στα μάτια του, αυτό για μένα σημαίνει ότι μέσα του , έστω και σε αυτή τη κατάσταση που βρισκόταν, υπήρχε η χαρά , η ευφροσύνη και η αγαλλίαση του Χριστού. ΔΕν μπορώ να γράψω άλλα , γιατί τα μάτια μου στάζουν βροχή τα δάκρυα μου.......
Να είναι αιωνία η μνήμη του στη μνήμη του Θεού και στη δική μας ολιγόβια μνήμη.
Αμήν
Κωνσταντίνος Στρατής
ερασιτέχνης ψάλτης