Η ΑΚΗΔΙΑ

 Ακηδία.

Η ακηδία είναι το έβδομο και τελευταίο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και εἶναι ἡ νοσηρὴ κατάσταση τῆς πνευματικῆς νωχέλειας - οκνηρίας. Φαινόμενο πιὸ βαρὺ ἀπὸ τὴ ραθυμία. Στασιμότητα της ψυχῆς, ἀμέλεια, ἀδιαφορία γιὰ τὰ πνευματικά πράγματα. Βαριέται ὁ ἄνθρωπος να ἀγωνισθεῖ, νὰ κάνει τὸ καλό, το σωστό και το δίκαιο. Δὲν φροντίζει γιὰ τὸ αἰώνιο μέλλον τῆς ψυχῆς του. Δὲν ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴ διαφθορὰ τοῦ κόσμου. Δὲν ταράζεται γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ κόσμου. Δὲν πονᾶ γιὰ τὴν ἀπώλεια τόσων ψυχῶν εξ αιτίας της αμαρτίας. Δὲν δραστηριοποιεῖται γιὰ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δεν συμμετέχει στην Εκκλησιαστική ζωή και άσκηση και αμελεί την εξομολόγηση και τη συμμετοχή του στη Θεία Κοινωνία.

Από την ακηδία γεννιώνται: 1) η απόγνωση, που είναι σχεδόν σαν άρνηση του Θεού, διότι οποιος ζει μέσα στην απόγνωση δεν πιστεύει στην παντοδυναμία του Θεού και οτι μπορεί ο Θεός να εξομαλύνει κάθε δύσκολη κατάσταση που τυχόν αντιμετωπίζει. Η απόγνωση πολλές φορές δυστυχώς καταλήγει στην αυτοκτονία. και 2) η μικροψυχία , δηλαδή όταν φαίνονται δύσκολα τα πνευματικά αγαθά και υπάρχει αμέλεια να κατορθώσει κάποιος την αρετή και να έχει τον καρπό του Αγίου Πνεύματος.. Όποιος περιπέσει σε ακηδία στερείται της βασιλείας των Ουρανών, και χάνει την ειρήνη στην επίγεια ζωή του.

Ο ΦΘΟΝΟΣ

 Φθόνος.

Ο φθόνος είναι το έκτο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και είναι μια πικρία και λύπη, που έχει κάποιος για τα αγαθά του συνανθρώπου του, τα οποία νομίζει οτι είναι δικό του κακό. Γιατί ο φθονερός λαμβάνει το ξένο αγαθό σαν δικό του κακό, γιατί νομίζει οτι το ξένο αγαθό μικραίνει τη δική του δόξα και όφελος, και γι΄αυτό λέγεται ο Φθόνος λύπη του ξένου αγαθού.

Ακόμη ο φθόνος χαίρεται οταν πάθει κακό ο άλλος, γιατί έτσι αυξάνει η δική του δόξα και όφελος.

Ο Αριστοτέλης λέγει στη Ρητορική του οτι δύο τάξεις ανθρώπων είναι δούλοι στο πάθος του φθόνου. Πρώτον οι φιλόδοξοι οι οποίοι ποθούν να αποκτήσουν φήμη μεγάλη και όνομα, ή μεγάλα και πλούσια υλικά αγαθά, και δεν υποφέρουν να τους ξεπερνούν οι άλλοι, αλλά πικραίνονται στη δόξα των άλλων , γιατί μικραίνει τη δική τους. και δεύτερον οι μικρόψυχοι γιατί μεγενθύνουν τα αγαθά των άλλων , νομιζουν οτι τους ξεπερνούν οι άλλοι, και γι΄αυτό πικραίνονται.

Ο φθόνος είναι μεγάλο και θανάσιμο αμάρτημα γιατί είναι το αντίθετο της αγάπης, η οποία θέλει να χαιρόμαστε για το αγαθό και να λυπόμαστε για το κακό του άλλου.

Από το φθόνο γεννιούνται άλλα πέντε αμαρτήματα.

1. Το μίσος

2. Η καταλαλιά ή συκοφαντία.

3. Η κατάκριση

4. Η σμίκρυνση του άλλου.

5. Η θλίψη ότι ο φθονερός θλίβεται βλέποντας τα αγθά του άλλου.

Ο φθόνος έχει γονείς την υπερηφάνια και τη φιλαυτία και δάσκαλο του το Διάβολο. Η σπουδή του είναι να βλάψει το όνομα του άλλου. Και όταν δεν μπορεί να το πετύχει αυτό τότε κάτι τον κατατρώγει μέσα του , όπως κατατρώγει η σκουριά το σίδερο.

Ο φθόνος βλάπτει περισσότερο τον φθονερό γιατί βλάπτει τη ψυχή του και μαραίνει το σώμα του, παρά εκείνους που φθονεί.

Η ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑ

 Η Γαστριμαργία.

Είναι το πέμπτο θανάσιμο αμάρτημα, γιατί μας παρακινάει σε άτακτο φαγητό και ποτό ( βουλιμία) . Η γαστριμαργία αυξάνει κατά πολύ την πορνεία, διότι η πληθώρα του φαγητού και τα κολακεύματα της κοιλιάς ανάβουν τη φλόγα και πέφτεις εύκολα στη πορνεία, ενώ η εγκράτεια στο φαγητό σβήνει τον πορνικό οίστρο. Γι΄αυτό λέει ο θείος και ιερός Χρυσόστομος: " Μη δίνεις στη κοιλιά , όσα σου ζητάει, αλλά να της δίνεις όσα της χρειάζονται, δεν έκαμε ο Θεός τον άνθρωπο για να τρώγει, αλλά τα φαγητά έκαμε για να πορεύεται και να τρώγει τόσο , όσο να μην αποθάνει" Το φαγητό είναι σαν ένα ποτό θεραπευτικό , και αν λάβεις περισσότερο από όσο χρειάζεσαι, τότε σε βλάπτει. Η γαστριμαργία μας πειράζει με πέντε τρόπους: 1) Με τον καιρό, δηλαδή μας παρακινάει να φάμε πρωτύτερα από την πρέπουσα ώρα. 2) Με την ποσότητα, δηλαδή να φάμε και να πιούμε περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε. 3) Με την ποιότητα, δηλαδή να ζητούμε ακριβά και όμορφα φαγητά. 4) Με τον τρόπο, δηλαδή να τρώμε με πολλή επιθυμία αρπακτικά και αχόρταγα. 5) Με τη φροντίδα, δηλαδή να παρασκευάζομε το φαγητό με πολλά καρυκεύματα και με πολλά αρτύματα, που ανοίγουν την όρεξη και μας κάνει να ζητάμε μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού, από όση χρειαζόμαστε. Η γαστριμαργία είναι θανάσιμο αμάρτημα γιατί όποιος πάσχει από αυτήν , κάνει θεό τη κοιλιά του παρασύρεται από το πολύ φαγητό και ποτό, και δεν νοιάζεται για τις εντολές του Κυρίου, κοιτάζει μόνον να γεμίζει τη κοιλιά του με παραπάνω τροφή από οτι χρειάζεται τόση που μπορεί να αρρωστήσει από το πολύ φαγητό, ενώ τόσοι άλλοι φτωχοί πεθαίνουν από πείνα δίπλα του και δεν τους συμπονάει ούτε τους ελεεί. Αυτά όλα είναι θανάσιμα αμαρτήματα των οποίων αιτία είναι η γαστριμαργία.Οπως η κραιπάλη ( πολυφαγία και πολυποσία) είναι αύξηση της πορνείας έτσι και η εγκράτεια- νηστεία στο λίγο φαγητό και ποτό είναι αύξηση της σωφροσύνης, πιστός φύλακας που χαλιναγωγεί την σάρκα, κάνει τον άνθρωπο κύριο των παθών του και νικητή κατά του διαβόλου.

Η ΟΡΓΗ

 Η Οργή.

Είναι το τέταρτο θανάσιμο αμάρτημα. Είναι η φοβερή κόρη του θυμού, ο δε θυμός γεννιέται από την υπερηφάνεια. Υπάρχει δίκαιος και καλός θυμός , όταν θυμώνεις δικαίως και προσπαθείς να συμβουλεύσεις για να σώσεις κάποιον που δεν βαδίζει τον δρόμο της αρετής και τον βλέπεις να χάνεται εξ αιτίας της αμαρτίας. Εάν αντιδρά στις ορθές συμβουλές , τότε δικαίως μπορείς να θυμώσεις , και τούτος ο θυμός είναι θεάρεστος. Όμως υπάρχει και ο άδικος και κακός θυμός όταν θυμώνεις άτακτα και ανευ αιτίας σοβαρής, και παιδεύεις άδικα κάποιον ή περισσότερο από ο,τι πρέπει, ή δεν είναι λογικός ο θυμός σου και τότε ο θυμός αυτός είναι αμαρτία. Από τον κακό θυμό γεννιέται η οργή, η άναρθρη κραυγή, η βλαστήμια, η μάχη, η ύβρη και άλλα αμαρτήματα. Η οργή γεννάει την εκδίκηση, το ανάθεμα, την κατάρα, και άλλα. Η νίκη κατά της άδικης οργής ακόμη και κατά της δίκαιης οργής είναι η μη ανταπόδοση των ύβρεων που υφίσταται κάποιος. Ο υβριστής κάνει περισσότερο κακό στον εαυτό του παρά στον υβριζόμενο. Και καθ΄όμοιον τρόπον η ανταπόδοση της ύβρεως κάνει περισσότερο κακό στον ανταποδίδοντα τις ύβρεις από εκείνον στον οποίον εκτοξεύονται οι ύβρεις εξ αιτίας της οργής. Πολλοί κάνανε πράγματα πάνω στο θυμό και στην οργή τους για τα οποία πικρά μετανόησαν αργότερα, αλλά ήταν πλέον αργά. Η οργή τυφλώνει την ψυχή γιατί την υστερεί από το λογικό, την ορθή κρίση και τότε έχουμε το σύγχρονο όρο "βρασμός ψυχής", διαταράσσει την ορθή λειτουργία των εσωτερικών οργάνων του σώματος ιδιαίτερα της καρδιάς την οποίαν κάνει να χτυπάει τρελά, ανεβάζει την αρτηριακή πίεση και πολλές φορές φέρνει θανατηφόρα εγκεφαλικά. ,. Γι΄αυτό οι οργίλοι άνθρωποι κατά κανόνα ζουν λίγα χρόνια. Ο θυμός και η κόρη του η οργή υστερούν τον άνθρωπο από την εσωτερική και εξωτερική ειρήνη που είναι το πολυτιμότατο και ακριβώτατο αγαθό, και κάνει τον οργόιλο άνθρωπο να περνάει μια δυστυχισμένη ζωή..

Η νίκη κατά της θανάσιμης αμαρτίας της οργής , όπως και για όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι η εσωτερική προσευχή " Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με"

Η ΠΟΡΝΕΙΑ

 Η Πορνεία.

Είναι το τρίτο θανάσιμο αμάρτημα. Όλες οι άλλες αμαρτίες μολύνουν μόνο τη ψυχή, όμως η πορνεία μολύνει όλο τον άνθρωπο ψυχή και σώμα. Η επιθυμία της σάρκας είναι ένα αχαλίνωτο άλογο που όσους γκρεμούς βρει πέφτει και τραυματίζεται. Η σωφροσύνη είναι το χαλινάρι που την εμποδίζει να γκρεμισθεί, γιατί η πορνεία είναι θανάσιμο αμάρτημα.. Γι΄αυτή την αμαρτία λέει ο απόστολος Παύλος "ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι." ( Β΄Κορινθίους ΣΤ΄9-10)

Όμως από την άλλη μεριά η ερωτική πράξη δεν είναι καθόλου αμαρτία, αλλά μάλλον ευλογία, όταν γίνεται για την αύξηση του γένους μας σύμφωνα με το Θεϊκό πρόσταγμα και την Εκκλησιαστική τάξη.

Η πορνεία στο βιβλίο Αμαρτωλών Σωτηρία παρουσιάζεται μεταφορικά σαν εστία φωτιάς της κόλασης, όπου η γαστριμαργία είναι η καύσιμη ύλη, η φλόγα της φωτιάς είναι η ασχήμια, η στάχτη είναι η ακαθαρσία, ο καπνός είναι η αισχύνη και η ντροπή, οι σπίθες και το τέλος της είναι η τιμωρία και η φθορά του σώματος, η σμίκρυνση της αρετής και η παράβαση του νόμου του Θεού. Η πορνεία χρησιμοποιεί όλες τις αισθήσεις για να επιτύχει του σκοπού της με ισχυρότερη την αφή ( το χάδι), και όταν φθάσει η κατάσταση έως εκεί, τότε σχεδόν είναι αδύνατο να μη τελεσθεί και η πράξη της πορνείας, εάν βοηθάει και ο τόπος.

Η άμυνα εναντίον της πορνείας συνίσταται στη φύλαξη όλων των αισθήσεων ειδικά της όρασης, στην εκδίωξη όλων των κακών λογισμών και ενθυμήσεων, στη σκέψη των πολλών αυτοτιμωριών που επέτρεψε ο Θεός στο κόσμο εξ αιτίας αυτής της αμαρτίας, στην εκζήτηση της θείας βοήθειας για την αποφυγή αυτής της αμαρτίας, στην ανάγνωση των ιερών κειμένων της Αγίας Γραφής και του βίου των αγίων , στον τακτικό Εκκλησιασμό και στην μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης μετάληψη της Θείας Κοινωνίας.

Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ

 Η Φιλαργυρία.

Είναι το δεύτερο θανάσιμο αμαρτημα. Είναι μια άτακτη αγάπη και αχόρταστη επιθυμία να αποκτήσουμε περισσότερα από όσα έχουμε, και ποτέ δεν χορταίνει ο φιλάργυρος, αλλά όσο περισσότερο μαζεύει, τόσο καίγεται από τη δίψα χειρότερα, όπως η θάλασσα δε χορταίνει από τόσα ποτάμια που δέχεται, όπως όσα περισσότερα ξύλα βάλεις στη φωτιά τόσο τα χωνεύει και τα τρώει. Ο απόστολος Παύλος είπε οτι η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία που είναι ειδωλολατρεία. Από όλες τις άλλες μεγάλες αμαρτίες η φιλαργυρία είναι η πιο απάνθρωπη. Ο φιλάργυρος αγαπάει τα χρήματα πάνω από όλα τα άλλα, τα σέβεται και τα προσκυνάει σαν είδωλα, και γι΄αυτό δεν έχει θέση στη βασιλεία των ουρανών. Μην ελπίζεις κανένα καλό από άνθρωπο φιλάργυρο γιατί πρώτα είναι κακός και απάνθρωπος ακόμη και προς τον εαυτό του, γι΄αυτό δεν μπορεί να δείξει ευσπλαγχνία στους άλλους, αγαπάει τον χρυσό περισσότερο από το Χριστό, και το πλούτο περισσότερο από το Θεό. Δεν έχει ειρήνη μέσα του ποτέ, γιατί πάντα επιθυμά εκείνα που νομίζει οτι δεν έχει, και όταν τα αποκτήσει δένεται μαζί τυς και φοβάται μη τα χάσει. Από τη φιλαργυρία γεννιούνται άλλα επτά αμαρτήματα: 1. H σκληρότητα, που κάνει το φιλάργυρο ανελεήμονα και άσπλαγχνο. 2) Η ταραχή του μυαλού που γεννάει το φόβο μη χάσει το πλούτο του ή από τη πολλή και άμετρη επιθυμία να τον πληθύνει. 3) Η βία, οταν αρπάζει με βία τα ξένα για να μεγαλώσει τα δικά του. 4) Το ψέμμα, όταν με δολερά και απατηλά λόγια αρπάζει με τη βία τα ξένα αγαθά, 5) Η επιορκία, οταν ορκίζεται ψέματα για να κερδίσει κάτι. 6) Ο δόλος, όταν με δολερά λόγια πλανάει τον άλλο για να του αποσπάσει ό,τι του ανήκει, το έβδομο και τελευταίο είναι το πιο φοβερό από όλα και είναι η Προδοσία, καθώς έκαμε ο Ιούδας ο προδότης στον Δεσπότη Κύριο Ιησού Χριστό, όπου τον επρόδωσε για τριάντα ασημένια νομίσματα της εποχής του. Η φιλαργυρία κάνει τον άνθρωπο να ζημιώνεται τα ουράνια αγαθά και αιχμαλωτίζει τη καρδιά του σαν ένας τύραννος με την άπληστη επιθυμία του πλούτου.

Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ

 Η Υπερηφάνια.

Είναι το πρώτο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, η βασίλισσα, η ρίζα και η πηγή κάθε άλλης αμαρτίας. Η υπερηφάνια είναι μητέρα όλων των ανομιών. Ο πρώτος βαθμός της υπερηφάνιας είναι οταν ο Θεός σου έχει δώσει μερικά χαρίσματα και δεν ομολογείς ότι είναι από το Θεό, αλλά θεωρείς οτι είναι από τον εαυτό σου. Ο δεύτερος βαθμός είναι όταν αναγνωρίζςεις οτι είναι από το ΘΕό, αλλά θεωρείς ότι σου αρμόζουν , επειδή τάχα είσαι ικανός και άξιος να τα έχεις. Ο τρίτος βαθμός είναι οταν θεωρείς ότι έχεις κάποια αγαθά , που όμως στην ουσία δεν τα έχεις. Ο τέταρτος βαθμός υπερηφάνειας είναι όταν καταφρονείς και περιφρονείς τους άλλους , και επιθυμείς να σε τιμούν σαν αξιότερο τους, και ο πέμπτος και τελευταίος βαθμός είναι όταν καταφρονάς τους ιερούς νόμους του Θεού και την Εκκλησιαστική παράδοση. Είναι να επιδείχνεις και να φανερώνεις την αξία σου ή κάποια αγαθοεργία που έκαμες για να λάβεις δόξα, φήμη, τιμή κλπ Η Κενοδοξία είναι η πρωτότοκη κόρη της υπερηφάνιας, από την οποία γεννιούνται άλλα επτά ελαττώματα τα οποία όμως δεν είναι θανάσιμα:. Το πρώτο είναι η καύχηση, το δεύτερο είναι ο επιζητούμενος θαυμασμός από τους άλλου, το τρίτο είναι η υποκρισία, το τέταρτο είναι το πείσμα, το πέμπτο ε΄ναι η ασυμφωνία , το έκτο είναι η φιλονεικία και το έβδομο είναι η παρακοή.