Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ

 Η Φιλαργυρία.

Είναι το δεύτερο θανάσιμο αμαρτημα. Είναι μια άτακτη αγάπη και αχόρταστη επιθυμία να αποκτήσουμε περισσότερα από όσα έχουμε, και ποτέ δεν χορταίνει ο φιλάργυρος, αλλά όσο περισσότερο μαζεύει, τόσο καίγεται από τη δίψα χειρότερα, όπως η θάλασσα δε χορταίνει από τόσα ποτάμια που δέχεται, όπως όσα περισσότερα ξύλα βάλεις στη φωτιά τόσο τα χωνεύει και τα τρώει. Ο απόστολος Παύλος είπε οτι η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία που είναι ειδωλολατρεία. Από όλες τις άλλες μεγάλες αμαρτίες η φιλαργυρία είναι η πιο απάνθρωπη. Ο φιλάργυρος αγαπάει τα χρήματα πάνω από όλα τα άλλα, τα σέβεται και τα προσκυνάει σαν είδωλα, και γι΄αυτό δεν έχει θέση στη βασιλεία των ουρανών. Μην ελπίζεις κανένα καλό από άνθρωπο φιλάργυρο γιατί πρώτα είναι κακός και απάνθρωπος ακόμη και προς τον εαυτό του, γι΄αυτό δεν μπορεί να δείξει ευσπλαγχνία στους άλλους, αγαπάει τον χρυσό περισσότερο από το Χριστό, και το πλούτο περισσότερο από το Θεό. Δεν έχει ειρήνη μέσα του ποτέ, γιατί πάντα επιθυμά εκείνα που νομίζει οτι δεν έχει, και όταν τα αποκτήσει δένεται μαζί τυς και φοβάται μη τα χάσει. Από τη φιλαργυρία γεννιούνται άλλα επτά αμαρτήματα: 1. H σκληρότητα, που κάνει το φιλάργυρο ανελεήμονα και άσπλαγχνο. 2) Η ταραχή του μυαλού που γεννάει το φόβο μη χάσει το πλούτο του ή από τη πολλή και άμετρη επιθυμία να τον πληθύνει. 3) Η βία, οταν αρπάζει με βία τα ξένα για να μεγαλώσει τα δικά του. 4) Το ψέμμα, όταν με δολερά και απατηλά λόγια αρπάζει με τη βία τα ξένα αγαθά, 5) Η επιορκία, οταν ορκίζεται ψέματα για να κερδίσει κάτι. 6) Ο δόλος, όταν με δολερά λόγια πλανάει τον άλλο για να του αποσπάσει ό,τι του ανήκει, το έβδομο και τελευταίο είναι το πιο φοβερό από όλα και είναι η Προδοσία, καθώς έκαμε ο Ιούδας ο προδότης στον Δεσπότη Κύριο Ιησού Χριστό, όπου τον επρόδωσε για τριάντα ασημένια νομίσματα της εποχής του. Η φιλαργυρία κάνει τον άνθρωπο να ζημιώνεται τα ουράνια αγαθά και αιχμαλωτίζει τη καρδιά του σαν ένας τύραννος με την άπληστη επιθυμία του πλούτου.