Απόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα, ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με. (Ψαλ 118 - 37)

Στρέψε μακρια τα μάτια μου από του να βλέπουν τη ματαιότητα, δώσε μου ζωή βαδίζοντας στο δικό σου το δρόμο.

Εδώ ο ιερός ψαλμωδός παρακαλεί το Θεό να του απομακρύνει το βλέμμα από κάθε τι το ειδωλολατρικό, το παροδικό και το πρόσκαιρο, αλλά να του δώσει ζωή και να τον κρατήσει στο δικό του δρόμο. Ο λόγος που πρέπει να κρατάμε μακριά το βλέμμα μας από τα μάταια πράγματα του κόσμου τούτου, είναι 1) για να μη προσκολληθεί η καρδιά μας σε αυτά και αποστατήσει από τη διδασκαλια του Χριστού, 2) Για να μη γεννηθεί μέσα στη καρδιά μας ζηλοτυπία και μίσος για όσους κατέχουν μάταια και ανωφελή υλικά αγαθά 3) Για να αποβάλλει από τη καρδιά μας βλαβερές επιθυμίες οι οποίες γεννιώνται από την επιθυμία των ματιών μας.

και 4) Για να μείνομε προσκολλημένοι στα θεϊκά δικαιώματα του Κυρίου και όχι στα ανήθικα ανθρώπινα δικαιώματα ακόμη και αν θεσμοθετούνται από τους φθαρτούς επίγειους νόμους των κοσμικών αρχόντων οι οποιοι είναι παραδεδομένοι στη νέα τάξη και στη παγκοσμιοποίηση.

Κωνσταντίνος Στρατής

Ερασιτέχνης ψάλτης.

Υ/Γ

Ο κατά τη γνώμη μου περίφημος 118 ψαλμός που είναι το κύριο θέμα του καθημερινού Μεσονυκτικού, είναι το Ευαγγέλιο της Παλαιάς Διαθήκης, γιατί προετοιμάζει τον αρχαίο ειδωλολατρικό κόσμο να δεχθεί το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού της Καινής Διαθήκης, το οποίο ακολουθούν ολοι όσοι ζουν εν "καινότητι ζωής" δηλαδή στην νέα ρν Χριστώ ζωή.