Οι θλίψεις και οι στενοχώριες που αντιμετωπίζει ο Χριστιανός χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος, είναι ο αρραβώνας του για τη βασιλεία των ουρανών. Όταν δεν ευθυνόμαστε για τις θλίψεις μας, αυτές πρέπει να γίνονται η χαρά και η αγαλλίαση μας γιατί μέσα από αυτές γεννιέται η υπομονή και η ελπίδα μας ότι δεν είμαστε μόνοι μας αλλά μαζί μας είναι ο Χριστός, που τις επέτρεψε για τους δικούς του δυσδιάγνωστους λόγους, για να μας δώσει δύναμη και θάρρος να τις αντιμετωπίσομε. Η ελπίδα που γεννιεται από τις θλίψεις δεν μας ντροπιάζει, γιατί η αγ'απη του Χριστού ξεχειλίζει μέσα από τις καρδιές μας, και περιβάλλει ακόμη και αυτούς που μας θλίβουν..

Κωνσταντίνος Στρατής