Καὶ ἔλεγε͵ διὰ τοῦτο εἴρηκα ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ πατρός μου. Ἐκ τούτου πολλοὶ απήλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ΄ αὐτοῦ περιεπάτουν, εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα͵ μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν; Απεκρίθη αὐτῷ Σίμων Πέτρος͵ Κύριε͵ πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ῥήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις͵ καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν ὅτι σὺ εἶ ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος. ( Ιωάννου, ΣΤ΄ 65-69 )

Ερμηνευτική σχολιαστική ανάλυση, που απηχεί προσωπικές μου σκέψεις και απόψεις..
Στο έκτο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου περιγράφεται το θαύμα του χορτασμου χιλιάδων ανθρώπων με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Επίσης περιγράφεται το θαύμα που περπάτησε ο Χριστός πάνω στο νερό. Κατόπιν περιγράφονται εν συνοψει τα ζωοποιά λόγια του Χριστού για την αιώνια ζωή και για το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Όμως στο τέλος της διδασκαλίας του Χριστού ένα μεγάλο μέρος των παρευρισκομένων μαθητών που τον άκουγαν σκανδαλίστηκαν όταν άκουσαν ότι ο Χριστός είναι ο άρτος της ζωής , και ότι όποιος φάει από αυτόν τον άρτο δηλαδη το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα ζήσει αιώνια, τότε αναχώρησαν και σταμάτησαν να τον ακολουθούν. Και απευθυν'ομενος ο Ιησούς πρ,ος τπυς αρχικούς δώδεκα μαθητές του συμπεριλαμβανομένου και του προδ'οτη Ιούδα ανάμεσα τους, τους είπε: " Μη και υμείς θέλετε υπάγειν;" Εδώ βλέπομε ότι ο Χριστ'ος δεν κρατάει κανένα με το ζόρι να είναι μαθητής του. Εχει ο καθένας την απόλυτη ελευθερία να τον ακολουθεί ή να μη τον ακολουθεί. Απαιτεί όμως ειλικρίνεια από όσους αποφασίσουν μέσα στην ελευθερία τους να τον ακολλουθήσουν , και από αυτούς απαιτεί να τον αγαπούν πάνω από όλα τα άλλα και να θυσιάζονται γι΄Αυτόν σηκώνοντας το Σταυρό τους. Ο Ιησούς Χριστός δεν χρειάζεται "κάλπικους " μαθητές που προβάλλουν τη δική τους δόξα. Για να είναι και να παραμείνει ένας μαθητής του Χριστού , πρέπει να "κουρελιάσει" τη δική του δόξα, το δικό του έπαινο, τα "δικά του χαρίσματα", το δικό του δήθεν "καλό όνομα", να αποδεχτεί ότι είναι προσωρινός πάνω στη γη, και αντί αυτών να προβάλει με τη πρόσκαιρη επίγεια ζωή του μόνο τη δόξα του Χριστού, το δικό του έπαινο, τα δικά του χαρίσματα που του έχει εμπιστευθεί, και εν κατακλείδι να μη ντρέπεται να μιλάει για το Χριστό και να τον ομολογεί παντού και πάντοτε, διότι δεν υπάρχει άλλος Σωτήρας εκτός από Αυτόν, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο από τον ουρανό δια του οποίου πρέπει να σωθούμε. Και ενώ ο κόσμος της αμαρτίας προβάλλει καθημερινά πολλούς "σωτήρες", αντιθέτως όσοι έχουν αναγγεννηθεί με τη χάρη του αγίου Πνεύματος αυτοί προβάλλουν μόνο τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα τους, και αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη διαφορά του κόσμου της αμαρτίας από τον κόσμο του Θεού, και όλες οι άλλες επί μέρους διαφορές προέρχονται από αυτήν.

Κωνσταντίνος Στρατής