Όταν βλέπομε σε μια στιγμή του χρόνου την εικόνα του προσώπου μας μέσα από ένα καθρέφτη, ποτέ δεν συνειδητοποιούμε ότι η εικόνα αυτή είναι συνεχώς μεταβαλόμενη και δεν είναι ποτέ η ίδια όπως ήταν το προηγούμενο δευτερόλεπτο που πέρασε. Άρα η εικόνα που προσώπου μας που μας δίνει ο καθρέφτης μας είναι απατηλή, μας ξεγελάει και νομίζουμε ότι πάντα θα είναι η ίδια!.

Ας έρθομε τωρα και στην εικόνα τους εσωτερικού εαυτού μας όταν την κοιτάζομε στον καθρέπτη του Ευαγγελίου του Χριστού. Η εικόνα που μας δίνει το Ευαγγέλιο του Χριστού του εσωτερικού μας κόσμου είναι σταθερή στο διάβα των χρόνων και είναι πάντα μπροστά μας. Εκεί μέσα βλέπομε τις αμαρτίες μας των παρελθόντων χρόνων να είναι ίδιες και απαράλλαχτες όπως ακριβώς τις διαπράξαμε στο απώτερο ή και στο εγγύτερο παρελθόν της ζωής μας, βλέπομε με πόση κακία και με πόση αδικία και αγνωμοσύνη συμπεριφερθήκαμε στους συνανθρώπους μας πολλοί από τους οποίους μπορεί να υπήρξαν και ευεργέτες μας και που τώρα είναι κεκοιμημένοι και αναρωτιόμαστε : ¨Γιατί τα κάναμε όλα αυτά;" Η διαφορά μεταξύ του κοινού καθρέφτη που αντικατοπτρίζει το πρόσωπο μας είναι ότι αυτός δεν μπορεί να μας δείξει τον αντικατοπτρισμό της εικόνας μας του παρελθόντος, ενώ ο καθρέφτης του Ευαγγελίου του Χριστού αυτή την εικόνα της κακίας μας την επαναφέρει συνεχώς μπροστά στα πνευματικά μας μάτια. Ακόμη και αν έχομε ειλικρινά μετανοήσει και κλάψει για τις αμαρτίες μας, ακόμη και αν ο Θεός κατά την υπόσχεση του τις έχει διαγράψει, ακόμη και τότε το Ευαγγελιο του Χριστού μας θυμίζει ποιοί στη πραγματικότητα είμαστε κάποτε, ποιοί είμαστε τώρα, και ποιοί μπορούμε να γίνομε στην αιώνια παρουσία του Χριστού, αν παραμε'ινομε στη ταπείνωση και στη μετάνοια..

Κωνσταντίνος Στρατής