Πρέπει οι άνθρωποι να φοβούνται το Θεό και γιατί;

 Στο ερώτημα αυτό δίνει απάντηση η Αγία Γραφή με πολλές μαρτυρίες που πείθουν όχι μόνο τους πιστούς, αλλά και κάθε καλοπροαίρετο δύσπιστο. Οι παρακάτω μαρτυρίες είναι αρκετές:

α) « καὶ μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ »( Ματ. ι’, 28).

β) « Ὥστε, ἀγαπητοί μου, καθὼς πάντοτε ὑπηκούσατε, μὴ ὡς ἐν τῇ παρουσίᾳ μου μόνον, ἀλλὰ νῦν πολλῷ μᾶλλον ἐν τῇ ἀπουσίᾳ μου, μετὰ φόβου καὶ τρόμου τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε» (Φιλ. β’, 12).

γ) « καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλεῖσθε τὸν ἀπροσωπολήπτως κρίνοντα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον, ἐν φόβῳ τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε »(Α’ Πέτρ. α’, 17 ).

δ) «πάντας τιμήσατε, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε » Α’ Πέτρ. Β’, 17).

ε) Το δε Άγιο Πνεύμα, με το στόμα του Δαβίδ, λέει, « Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα » ( Ψ. 111, 1).

στ) Σ’ αυτόν επιβλέπει ο Θεός, όπως γράφει ο Ησαΐας, « καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου; » ( Ησ. ξστ’, 1-2).