Η θεραπεία τοῦ τυφλοῦ Βαρτίμαιου

 

Καὶ ἔρχονται εἰς ῾Ιεριχώ. καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ ῾Ιεριχὼ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ, ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτιμαῖος τυφλὸς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. καὶ ἀκούσας ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖός ἐστιν, ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν· υἱὲ Δαυῒδ ᾿Ιησοῦ, ἐλέησόν με. καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ· ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ στὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· φωνήσατε αὐτόν· καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντες αὐτῷ· θάρσει, ἔγειρε· φωνεῖ σε. ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· ραββουνί, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ εὐθέως ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τῷ ᾿Ιησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ

( Ευαγγέλιο Μάρκου, κεφάλαιο Ι΄, 46-52 )

Ερμηνευτικη σχολιαστική ανάλυση.

Αγαπητοί διαδικτυακοί φίλοι, σήμερα επέλεξα να σχολιάσω την Ευαγγελική περικοπή που γράφει για το θαύμα της θεραπείας του τυφλού Βαρτίμαιου γυιού του Τιμαιου.

Κάθε τυφλός θέλει να δει το φως του, όταν λοιπόν ο τυφλος Βαρτίμαιος, που κάθονταν και ζητιάνευε, άκουσε ότι εκεί κοντά βρίσκεται ο Ιησούς άρχισε να φωνάζει δυνατά: Υιέ Δαυίδ, ελέησον με", ο γύρω κόσμος τον μάλωνε και του έλεγε να σωπάσει, αλλά αυτός ακόμη πιο δυνατά φώναζε την ίδια φράση, Γυιέ του Σαυίδ ελέησε με. Και σταμάτησε ο Ιησούς και είπε "φωνάχτε τον να έρθει εδώ" και τον κάλεσαν και του ε'ιπαν , "Εχε θάρρος, σε καλεί ο Ιησούς".

Αμέσως πιο κάτω υπάρχει μια φράση που συνήθως τη προσπερνάμε σαν να μην έχει καμμια σημασία, και όμως όπως θα δείτε έχει πολύ βαθύ νοημα : "ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. " δηλαδή απέβαλε το (εξωτερικό) ιμάτιο του και αφού σηκώθηκε απάνω ήλθε προς το Χριστό. Το ερώτημα είναι γιατί έβγαλε θα λέγαμε το σακκάκι του ή το παλτό του ή ΄,τι άλλο φορούσε; Μια πρόχειρη απάντηση είναι ότι θα είχε ζέστη και γι΄αυτό γδύθηκε, ή ότι γδύθηκε για να τρέξει πιο γρήγορα προς το Χριστό. Όμως ήταν μικρή η απόσταση που τον χώριζε από το Χριστό, αφού άκουσε τη φωνή του, άρα ήταν κοντά, , και δεν έβγαλε ο Βαρτίμαιος το ιμάτιο του, ούτε για να μην ιδρώσει κάνοντας λίγα βήματα έστω και τρέχοντας προς το Χριστό. Ο λόγος που πέταξε το ιμάτιο του ήταν για να δείξει ότι βγάζει από πάνω του τον παλαιό τυφλό σωματικά και πνευματικά παλιό άνθρωπο. Μπροστά του είναι ο Χριστός που σε λίγο θα τον ντύσει με το δικό του Χιτώνα της σωτηρίας του ( Όπως ψάλλομε στο Μυστήριο της Βαπτίσεως ' Χιτώνα μοι παράσχου φωτεινό, ο αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον) στην ουσία θα ντυθεί με τον ίδιο το Χριστό και "όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστον ενεδυσασθε" Πράγμα που έγινε όπως καθαρά φαίνεται στη συνέχεια.

Τί θέλεις να σου κάμω; τον ρωτάει ο Ιησούς. Δάσκαλε, θέλω να αποκτήσω πάλι το φως των ματιών μου, απάτησε ο Βαρτίμαιος.

Και ο Ιησους του είπε : Πήγαινε στο καλό, η πίστη σου σε έχει σώσει. Και αμέσως εκείνος απόκτησε το φως των ματιών του, έβλεπε καλά και ακολουθούσε το Κύριο στο δρόμο του.

Από τη μελέτη αυτού του θαύματος αποκομίζουμε τα εξής χρήσιμα συμπεράσματα.

1. Ο τυφλος Βαρτίμαιος μέσα στη σωματική του τύφλωση και στον έσχατο εξευτελισμό του της ζητιανιάς, είχε μέσα του καλά κρυμένη τη σπίθα της πίστης του στο Χριστό. Αναγνώρισε τη Θεοτητα του, αν και τον αποκαλεί ως άνθρωπο γυιό του Δαυίδ, γιατί είχε πιστέψει ότι από το σπέρμα του Δαυίδ θα προέλθει ο Μεσσίας, ο Θεάνθρωπος Χριστός, και ότι αυτ'ον είχε μπροστά του. Και τούτο για να αποδειχθεί ο λόγος του αποστόλου Παύλου, ότι η πίστη είναι ελπιζομένων υπόστασις πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων, τα οποία μπορούν να δουν οι τυφλοί, ενω οι έχοντες καλή όραση πολλές φορές δεν τα βλέπουν και τα θεωρούν ασήμαντα.

2. Δεν απευθύνθηκε σε ανθρώπους να τον θεραπεύσουν αλλά στον ίδιο το Θεό , που με ανθρώπινη μορφή περνούσε κοντά του, τόσο κοντά του που να μπορούν να συνομιλήσουν.

3. Δεν άκουσε τον κόσμο που τον προέτρεπε να σιωπήσει, αλλά φ'ωναζε ακόμη πιο δυνατά στον Ιησού Χριστό να τον ελεήσει .

4. Και η απάντηση του Χριστού σε μια τόσο μεγάλη πίστη ήταν άμεση : "Ύπαγε, η πίστις σου σέσωκε σε" και η απόδειξη της σωτηρίας του εξ αιτίας της πίστης του στο Χριστί, έφερε άμεσα και τη θεραπεία της όρασης του.

5. Ο ίδιος Χριστός που αναστήθηκε από το βασίλειο του Άδη, είναι κοντά σε όλους τους πνευματικά τυφλούς , δηλαδή κοντά σε όλους μας που ζητούμε τη σωτηρία μας όπως τη ζητούσε ο τυφλός Βαρτίμαιος, που όμως όταν αντιλήφτηκε το Χριστό μας λέει το κείμενο "αναστάς" δηλαδή σηκώθηκε από τη θέση του που καθόταν ζητιανεύοντας, πέταξε το παλιό του ιμάτιο, ντύθηκε με το ένδυμα του Χριστού, και βλέποντας καθαρά πια, τον ακολούθησε στο δρόμο του προς την Ιερουσαλήμ , προς τα πάθη του και προς την ανάσταση του.

6. Η φράση: " ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. " επαναλαμβάνω για έμφαση έχει βαρύνουσα σημασία γιατί αυτη δείχνει καθάρα το δρόμο της σωτηρίας του αμαρτωλού ανθρώπου, δηλαδή πρέπει να βγάλει από πάνω το ιμάτιο της αμαρτίας με το οποιο εναι ντυμένος και να ντυθεί το Χριιστό, να σηκωθεί από τον ύπνο του που τον οδηγεί στη ζητιανιά, και να έλθει προς το Χριστό, να βρει το πνευματικό του φως και βλέποντας καλά με αυτό να ακολουθεί μετά το Χριστό για όλο το διάστημα της ζωής του το επίγειο και το επουράνιο.

Κωνσταντίνος Στρατής

Υ/Γ

Διαβάζοντας με πίστη αυτές τις Ευαγγελικές Περικοπές βλέπομε πόσο θαυμαστα΄ταιριάζουν όλα τα γεγραμμένα στην Αγία Γραφή με την Χριστιανική Ορθόδοξη Υμνολογία και το ένα συμπληρώνει το άλλο , και όλα μαζλι αποτελούν ένα θαυμαστό πνευματικό σύνολο που το κέντρο του είναι ο Χριστός και η κατά χάρη και δωρεά Σωτηρια Του.