"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται." Είπε ο Κυριος ημων Ιησούς Χριστός στην επί του όρους ομιλία του. Μέρος 2.

 

Ενα δεύτερο ερώτημα είναι πώς μπορει να γίνει ειρηνοποιός κάποιος; Κανένας δεν μπορεί να γίνει ειρηνοποιός, αν η ειρήνη του Θεού δεν κατοικεί μέσα του! Αλλά τούτο συμβαίνει με όλο το πνευματικό καρπό του Αγίου Πνεύματος που είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η πίστη , η καλοσύνη, η πραότητα και η εγκράτεια. Εάν μέσα μας κατοικεί αυτή η ειρήνη, τότε ξεχειλίζει και διαχέεται και στο περιβάλλον γύρω μας. Τοτε θέλομε να κάνομε ειρηνικά έργα , ενώ θα αποστρεφόμαστε τα έργα της διαμάχης , της φιλονικίας και του πολέμου. Θα θέλομε να ειρηνεύομε τους ανθρώπους στις μεταξύ τους διαμάχες. Ο ειρηνοποιός δεν είναι ειρηνιστής, άλλη είναι η έννοια του ειρηνιστή και άλλοι του ειρηνοποιού. Ο ειρηνοποιός έχει μέσα του αγάπη προς τους δυστυχείς που συντηρούν τις φιλονικίες και θέλει να τους ειρηνεύσει. Συμβαίνει όμως σε αυτή τη περίπτωση το εξής παράδοξο. Μπορεί να πέσουν πάνω στον ειρηνοποιό και οι δύο αντιμαχόμενες παραταξεις και να τον κυνηγήσουν μέχρις εξολοθρευμού. Ενδέχεται οι πολεμικοί άνθρωποι να θεωρήσουν τον ειρηνοποιό ότι αυτός φταίει για τη δυστυχία τους. Γιατί συμβαίνει και αυτό, και τούτο το ερμηνεύει θαυμάσια η λαϊκή παροιμία ότι : ¨" Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες!" Όμως ο ειρηνοποιός παρ΄όλα αυτά συνεχίζει το έργο του όσο μπορει, για να φέρει την ειρήνη, γνωρίζοντας ότι αυτό το έργο είναι επίπονο και ψυχοφθόρο. Δεν είναι καθόλου εύκολο να ειρηνεύσεις δύο ανθρώπους στους οποίους φωλιάζει μέσα στις ψυχές τους ο φθόνος και το μίσος του ενός προς τον άλλο, και μάλιστα τις περισσότερες φορές για επουσιώδη θέματα κυριαρχίας σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης, η για άλλες ακόμη πιο επουσιωδεις αιτιες που εδράζονται πάνω στη ζηλοτυπία και στον εγωϊσμό.

Κωνσταντίνος Στρατής

Συνεχίζεται