ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ για να περιγράψω την έξοχη απόδοση του μεγάλου Πρωτοψάλτη Στανίτσα στην αποδοση του Δοξαστικού αυτού στο λυπηρό ήχο του πλαγίου του δευτέρου, παρά ταύτα όμως θα το επιχειρήσω με τη χάρη του Θεού, αν και είμαι ο ελάχιστος που θα μπορούσα να γράψω για το ψαλτικό ύφος του Θρασύβουλου Στανίτσα. . Πάτερ αγαθέ εμακρύνθην από σου: Αποδίδεται έξοχα το ικετευτικό ύφος στη φράση "Πάτερ αγαθέ," ενώ στο "εμακρύνθην από σου" διακρίνεται καθαρά η απομάκρυνση που λαμβάνει θεληματικά ο άσωτος γυιός από τον ουράνιο πατέρα του με τον τονισμό της λέξης "εμακρύνθην". "μη εγκαταλείπεις με, μηδέ αχρείον δείξεις της βασιλείας σου:" ακούγεται η σπαρακτική παράκληση ειδικά στη λέξη "μη" ,ότι έστω και αν απομακρύνθηκα από εσένα, μη με εγκαταλείψεις. "Μηδέ αχρείον δείξεις της βασιλείας σου" το παρακλητικό ύφος του ασώτου συνεχίζεται και ζητάει απότ ο Θεό , έστω και αν έχει υποπέσει στην έσχατη ταπείνωση , να μη τον καταστήσει ο Θεός άχρηστο για τη βασιλεία σου, αυτό το λέει ο άσωτος γιατί μέσα του διατηρεί την ελπίδα της αποκατάστασης του, ακόμη και μέσα στο ζοφερό σκοτάδι της αμαρτίας. ¨Ο εχθρός ο παμπόνηρος εγύμνωσε με και ήρε μου τον πλούτον" Η ταχύτητα των διαστημάτων μεταξύ των λέξεων, όπως ψάλλει αυτή τη φράση ο Στανίτσας δείχνει πόσο γρήγορα ο διάβολος που είναι ο παμπόνηρος εχθρός, εγύμνωσε τον άσωτο και του σήκωσε όλο το πνευματικό πλούτο. "Της ψυχής τα χαρίσματα ασώτως διεσκόρπισα:" Το λυπηρό ύφος στην απόδοση των λέξεων "της ψυχής τα χαρίσματα" και η απότομη ύψωση της φωνής του Στανίτσα στη λέξη ¨ασώτως" δείχνει ανάγλυφα τη τραγική κατάσταση της ασωτίας στο να διασκορπίσει ο άσωτος τα τάλαντα που του είχε δωρήσει ο Θεός. "Αναστάς ουν επιστρέψας , προς σε εκβοώ" Αλλά σε αυτή τη φράση ανατριχιάζει ο ακροατής, ειδικά στη λέξη ¨Αναστάς" όπου από χαμηλά ξεκινάει ο Στανίτσας σαν να ανεβαίνει νοητά μια ουράνια σκάλα από τα χαμηλά για να φθάσει σε απίστευτη ύψη τη φωνή του για να καταδείξει το ύψος στο οποίο μπορούσε δυνητικά ο άσωτος να φθάσει με τη μετάνοια του και τη συγχώρηση που σίγουρα θα ελάμβανε από το Θεό, λέει λοιπόν αφού σηκώθηκα και επέστρεψα σε σένα φωνάζω δυνατά. Γι΄αηυτό στη λέξη "εκβοώ" ο Στανίτσας την αποδίδει και αυτή σε υψηλούς τόνους, για να καταδείξει την ομολογία της μετάνοιας. "Ποίησον με ως ένα των μισθίων σου" Η φωνή του μεγάλου Πρωτοψάλτη εδώ μεταπίπτει σε μια άκρα ικεσία ειδικά στη φράση "ποίησον με" να τον κάμει σαν ένα από τους δούλους του. "Ο δι εμέ εν Σταυρώ τας αχράντους σου χείρας απλώσας" Το άπλωμα της φωνής στη λέξη "απλώσας" μας δείχνει ανάγλυφα το Σταυρωμένο Χριστό με απλωμένα τα χέρια που αγκαλιάζει όλη την ανθρωπ΄'οτητα και θέλει να τη βάλει μέσα στην αγκαλιά του. "Ινα του δεινού θηρός αφαρπ΄'ασεις με" Η γοργότητα μεταξύ των λέξεων αποδίδει έξοχα τη ταχύτητα με την οποία επενεργεί ο Θεός προκειμένου να αρπάξει και να σλώσει από τα χέρια του φοβερού θηρίου που είαι ο διάβολος τον άσωτο και κατ΄επέκταση τη κάθε αμαρτωλή ψυχή. "Και την πρώτην καταστολήν επενδύσεις με" Η εναλλαγή σε χαρμόσυνο τρόπο, αν και μέσα στο λυπηρό ήχο πλάγιο του β΄, και σε μεγάλα ύψη και σε μεγάλα ύψη της λέξης "επενδύσεις με" μας δείχνει το μεγαλειώδη τρόπο με τον οποίο ο Χριστός μας επαναφέρει στην αρχική μας κατάσταση να διατηρήσουμε την αρχική κατ΄εικόνα Θεού πλάση μας, ντύνοντας μας με την αρχική στολή της αθωότητας του Παραδείσου. "Ο μόνος πολυέλαιος" Ο Θεός είναι ο μόνος που μπορεί να δείξει απεριόριστος έλεος και συγχώρηση . Και στο τέλος ο μέγιστος των ψαλτών Στανίτσας με ταπεινή φωνή κλείνει αυτή τη μεγαλειώδη απόδοση αυτού του περίφημου Δοξαστικού. Σημείωση συντάκτου Και τίποτα άλλο να μην είχε ωάλλει ο Στανίτσας, αυτή και μόνο η απόδοση θα ήταν αρκετή για να τον κατατάξει στη χορεία των μεγάλων Ιεροψαλτών όλων των εποχών. Κωνσταντίνος Στρατής Μεσαριά Ανδρος.