Η ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΤΗΤΑ

 

Όσο περισσότερο διαβάζω το λόγο του Ευαγγελίου του Χριστού, τόσο περισσότερο κατανοώ την ανεπάρκεια μου στη πλήρη κατανόηση του, αισθάνομαι πολλές φορές ότι ακόμη είμαι στο νηπιαγωγείο! Συνεχώς μου αποκαλύπτονται πράγματα τα οποία δεν είχα καταλάβει τη χθεσινή ημέρα!

Έτσι και σήμερα διαβάζοντας το καθημερινό Μεσονυκτικό μου ήρθε η σκέψη την οποίαν σας εκθέτω:

Ότι για να είμαστε μέσα στη βασιλεία του Χριστού και ο Χριστός να κατοικεί μέσα μας, θα πρέπει δια παντός να παύσομε να κρίνομε και να κατακρίνομε τους άλλους ακόμη και τους χειρότερους και ακραίους εςγκληματίες!

Αντιθέτως πρέπει κάθε λεπτό της ημέρας να κρίνομε και να κατακρίνομε και να ελέγχομε μόνο τους εαυτούς μας και τις δικές μας αμαρτίες και κακοήθεις πράξεις.

Αλλά για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει να ταπεινωσουμε τον εγωϊστικό εαυτό μας έως εδάφους, γιατί όσο περισσότερο ταπεινονόμαστε τόσο περισσότερο γινόμαστε αυστηροί κριτές του εαυτού μας και των αμαρτωλών πράξεων μας, ΄Και αντιθέτως όσο περισσότερο υπερηφανευόμαστε τόσο περισσοτερο κρίνομε και κατακρίνομε τους άλλους.

και όταν με τη ταπείνωση μας εννοήσουμε στο βάθος τη διδασκαλία του Χριστού, τότε θα φθάσουμε στο σημείο της αγιότητας να δεχόμαστε με χαρά και αγαλλίαση τις ύβρεις και τους ονειδισσμούς των άλλων προς το πρόσωπό μας διότι αυτοί θα μας κρ'ινουν μη βλέποντες τις δικλες τους αμαρτίες, ενώ εμείς δεν θα ανταποδίδουμε ούτε τις ύβρεις ούτε τους ονειδισμούυς σε κανένα άνθρωπο, επειδή θα βλέπουμε τις δικές μας αμαρτίες και γι΄αυτό θα συγχωρούμε τις δικές τους!, διότι ο Χρυσός Κανόνας του Χριστού είναι να μη κρίνουμε κανένα και για οποιονδήποτε λόγο. Και έτσι αποκτά το νόημα της η υπέρτατη Προσευχή του Κυρίου : "Και αφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών"

Βέβαια ένας τέτοιος άνθρωπος εμφορούμενος από το Πνεύμα του Χριστού , θα θεωρηθεί κουτός, χαζός και ηλίθιος, όμως έτσι φθάνουμε στην κατά Χριστόν σαλότητα, η οποία στην ουσία είναι αγιότητα.

Κωνσταντίνος Στρατής