Η ΘΛΙΨΗΤΟΥ ΔΙΧΑΣΜΟΥ

 Με θλίψη μου βλέπω ότι ενώ ήδη πέρασε πάνω από μισός αιώνας από τις ταραγμένες εποχές των δεκαετιών 1940, 1950, 1960, και 1970, εν τούτοις η κηδεία του Κωνσταντίνου Β΄που έγινε προχθές, , ο οποίος ήταν βασιλιάς των Ελλήνων για λίγο καιρό πριν από 60 χρόνια, έδειξε ότι ακόμη δεν έχουν σβήσει και δεν έχουν διαγραφεί εντελώς τα πάθη εκείνης της εποχής. Στη ταραγμένη εκείνη εποχή, την οποία τη ζήσαμε όσοι τώρα πλησιάζομε τα 80 χρονια ζωής μας , υπήρχε αβυσσαλέο μίσος μεταξύ των εθνικοφρόνων και των κομμουνιστών. Βλέποντας τα πράγματα στο βάθος του χρόνου, μπορώ να πω ότι ούτε οι κομμουνιστές αλλά ούτε και οι εθνικόφρονες είχαν τη γνώση του Ευαγγελίου του Χριστού, ούτε είχαν καταλάβει τίποτα από τη διδασκαλία του Σωτήρα Χριστού. Και οι μεν και οι δε διέπραξαν εγκληματα που αντιβαίνουν στο θέλημα του Θεού, και η αμαρτία αυτή στο τέλος έφερε την οδυνηρή καταστροφή στη Κύπρο. Όλοι τους διέπραξαν αμαρτιες ενώπιον του Θεού, και οι βασιλικοί και οι κομμουνιστές, και οι εθνικόφρονες, αλλά και οι δημοκρατικοί. Ο εμφύλιος πόλεμος ο οποίος σιωπηρά κράτησε σαν πόλεμος ιδεολογιών για πολλές δεκαετίες και αλλοίμονο υποβόσκει και μέχρι σήμερα, αν και βρίσκεται εν υπνώσει, έβλαψε την Ελλάδα και τους Έλληνες και τους άφησε ουραγούς σε όλους τους τομείς.

και πίσω από όλα αυτά η βαθιά αιτία του διχασμού των Ελλήνων ήταν η αλαζονεία, η δίψα της εξουσίας, η απάτη του πλούτου, και το τυφλό μίσος.

Τί πρέπει να κάμουμε εμείς σήμερα;

Το Χριστιανικό μας καθήκον, ( όσοι από εμάς λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί, γιατί πολλοί Ελληνες σήμερα ομολογούν ευθαρσώς ότι δεν είναι Χριστιανοί πολλοί εξ αυτών μάλιστα διοικούν το Ελληνικό Κράτος), είναι να τους συγχωρήσουμε όλους όσους προανέφερα πιο πάνω, δηλαδή και τους βασιλικούς, και τους κομμουνιστές, και τους εθνικόφρονες που και αυτοί υπέπεσαν σε εγκλήματα ενώπιον του Θεού, όταν εξορισαν στα ξερονήσια τους κομμουνιστές και τους υπέβαλαν σε μαρτύρια, αλλά και τους κομμουνιστές που και αυτοί κατέσφαξαν αθώους ανθρώπους, όλους αυτούς να τους συγχωρήσουμε και ποτέ να μην επαναλάβουμε τα λάθη τους που προέρχονταν από την απιστία τους στη θυσία του Χριστού πάνω στο Σταυρό. Διότι ο Χριστός για όλους έχυσε το αίμα του , ενώ είναι ο Θεός, για να μας δείξει ότι αν ο αναμάρτητος Θεός θυσιάζεται υπέρ ημών των αμαρτωλών, πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο να θυσιαζόμαστε υπέρ των συνανθρώπων μας και όχι να τους θυσιάζουμε στο βωμό της κάθε σκοπιμότητας , του εγωϊσμού και της αλαζονείας.

Αλλά για να γίνει αυτό έχουμε πολύ δρόμο , πρέπει να κηρυχθεί και να τηρηθεί από όλους μας το Ευαγγέλιο του Χριστού, για να μαλακώσει τις καρδιές των ανθρώπων , να αλείψει με βάλσαμο τις πληγωμένες διάνοιες, και να αναγεννήσει τις ψυχές μας ώστε να βλέπουμε όλα τα σύγχρονα, αλλά και τα παλαιά γεγονότα με τα μάτια του Χριστού, δηλαδή με τα μάτια του ελέους της ευσπλαγχνίας και της συγχώρησης.

Κωνσταντίνος Στρατής