Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

 ῾Ο ἀληθινὸς πλοῦτος και οι συνέπειες της φιλαργυρίας περιγράφονται έξοχα, στα όσα γράφει ο απόστολος Παύλος στην Α΄επιστολή του προς τον Τιμοθεο .

῎Εστι δὲ πορισμὸς μέγας ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας. οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα· ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. ρίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς.

( Τιμοθέου Α΄, ΣΤ΄ 6-10)

Ερμηνευτική σχολιαστική ανάλυση.

Εχουμε πει και άλλη φορά ότι ο μεν πιστός άνθρωπος βλέπει τα πράγματα με τα μάτια του Χριστού, ο δε ειδωλολάτρης τα βλέπει με τα μάτια του διαβόλου.

Ο απόστολος Παύλος γράφει ότι ο μεγαλύτερος πλούτος είναι η ευσέβεια που συνοδεύεται με την αυτάρκεια, διότι δεν φέραμε τίποτα στο κόσμο με τη γέννηση μας, και φανερό είναι ότι δεν μπορούμε να βγάλουμε πάλι τίποτα από αυτό το κόσμο με το θάνατο μας. διότι ο υλικός κόσμος ανήκη στην ύλη, και ο πνευματικός κόσμος ανήκει στο πνεύμα και αυτά τα δυο ποτέ δεν μπορούν να συγχρωτισθούν, δηλαδή θα πρέπει να είναι ευσεβής ο 'ανθρωπος και να αρκείται και να διαχειρίζεται σωστά τα όσα υλικά αγαθά έχει περισσότερα ή ολιγώτερα, και να αρκείται στο να έχει τη καθημερινή του τροφή και τα απαρααίτητα σκεπάσματα του ενόσω ζει επί της γης. ΄Ετσι σκέφτεται ο άνθρωπος του Θεού.

Αντιθέτως ο άνθρωπος του διαβόλου σκέφτεται διαφορετικά, δεν αρκείται για παράδειγμα στα 28.000 ευρώ που παίρνει το μήνα όντας αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτής της μεγάλης χύτρας που βράζει και ξερνάει την ανομία και το συνονθύλευμα των λαών, κάνοντας τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλουσίους πλουσιότερους, , αλλά θέλει να πλουτήσει ακόμη περισσότερο με λεφτά της παρανομίας σε γεμάτες βαλίτσες τις οποίες δεν ξέρει πού να τις κρύψει. Ένα από τα πολλά παρδείγματα του ανθρώπου που δεν χορταίνει ποτέ όσα κι αν αποκτήσει που μοιάζει με το τζάκι που όταν είναι αναμμένο δεν χορταίνει να καίει ξύλα , και με τη θάλασσα που ποτέ δεν χορταίνει τους ποταμούς που πέφτουν μέσα της. Έτσι λοιπόν εκείνοι που βάζουν στόχο τους να πλουτήσουν, στο τέλος πέφτουν σε πειρασμούς και παγίδες και σε ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που τους βυθίζουν στον όλεθρο και στο χαμό. Διότι η ρίζα όλων των κακών από την οποία βγαίνουν όλα τα υπόλοιπα θανάσιμα αμαρτήματα, είναι η φιλαργυρία= ειδωλολατρεία την οποία όσοι την ορεχτήκανε αποπλανηθήκανε από τη πίστη τους στο Χριστό, και οι ίδιοι κάρφωσαν τους εαυτούς τους με πολλά βάσανα και πόνους, ( "ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς.")

Κωνσταντίνος Στρατής