Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΟΛΗ ( ΜΕΡΟΣ 4 )

 Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου.

( Δευτερονόμιον 6, 4-5 ) Συνέχεια από το προηγούμενο. "Το άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον." 3. Η μεγάλη μας αγάπη για το Θεό με όλη μας την ύπαρξη τη καρδιά , τη ψυχή και τη δύναμη, και η εμπιστοσύνη μας προς Αυτόν μας κάνει να του ζητούμε το ελάχιστο αλλά βασικό υλικό αγαθό για το σώμα μας που είναι το καθημερινό μας ψωμί. Αλλά μήπως ο Κύριος δεν γνωρίζει οτι έχουμε ανάγκη από το ψωμί δηλαδή το απαραίτητο υλικό φαγητό για τη συντήρηση του σώματος μας ; Βεβαίως και το γνωρίζει.Γιατί τότε ζητάει να αναφέρουμε στη προσευχή μας το αίτημα μας για το καθημερινό ψωμί; Το ζητάει γιατί έτσι δείχνουμε τη πλήρη μας εξάρτηση από αυτόν σε όλα, ακόμη και στο πιο ελάχιστο αλλά όμως και το βασικότερο που είναι το ψωμί. Ο Χριστός μας προτρέπει να ζητούμε από αυτόν τη βασιλεία του και την επικράτηση της δικαιοσύνης του και όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα αγαθά θα μας προστεθούν! Όμως πώς θα προστεθούν τα υλικά αγαθά σε αυτούς που πεινούν και πεθαίνουν από τη πείνα σε μερικές περιοχές του κόσμου ; Το ότι συμβαίνει αυτό, είναι γιατί δεν επικρατεί η βασιλεία του Χριστού και η δικαιοσύνη του πάνω στη γη! Αντιθέτως επικρατεί η δίψα του πλούτου, η αλαζονεία και η υπερηφάνεια αντί της ταπείνωσης. Έτσι λοιπόν οι πλούσιοι μεγιστάνες του κόσμου τούτου αφαιρούν τη τροφή από τους φτωχούς , τους αφαιρούν το γεωφυσικό τους πλούτο και τους καθιστούν πένητες και σκλάβους, και ενώ ζητούν μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού λες και αυτοί είναι ο Θεός που φέρνει τον άνθρωπο στην ύπαρξη, αυτοί ζητούν παγκόσμιο emvoλiasmo, ενώ παράλληλα όλος ο κλεμμένος πλούτος από τους φτωχούς γίνεται πολεμικά όπλα, φονικές μηχανές. Έτσι λοιπόν για όσους δεν αγαπούν το Θεό με όλη τους τη καρδιά, τη ψυχή και τη δύναμη η Προσευχή του Κυρίου που μας προτρέπει να προσευχόμεθα και να ζητούμε το καθημερινό μας ψωμί χάνει την έννοια της και το βασικό της νόημα, ότι δηλαδή αν όλοι πίστευαν στο Χριστό και ζητούσαν με πίστη μόνο το καθημερινό τους ψωμί, τότε θα υπήρχε ψωμί για όλους, θα έφθανε για όλους και δεν θα πέθαινε κανένας από τη πείνα. Συνεχίζεται Κωνσταντίνος Στρατής